7 Απριλίου 2010

Η αρχαιολογία της ελληνικής κατοικίας...


Οι ελληνικές κατοικίες, που προξενούν σήμερα έντονο ενδιαφέρον, δεν ενδιέφεραν πάντα τους αρχαιολόγους. Οι πρώτες ανασκαφές κατοικιών, στον 19ο αι., έμοιαζαν απογοητευτικές σε σχέση με αυτές της Πομπηίας. Ακόμη, οι αρχαιολόγοι αναζητούσαν πάντα το αντίστοιχο των ομηρικών παλατιών ή της μεγάλης κατοικίας με δυο αυλές για την οποία μιλά ο Βιτρούβιος. Η δημοσίευση των κατοικιών της Πριήνης, που χαρακτηρίστηκαν «με προστάδα», των ελληνιστικών κατοικιών της Δήλου, όπου η περίστυλη αυλή είναι συχνή, των κατοικιών της Ολύνθου, του τύπου «με παστάδα», αποτελούν πάντα σημεία αναφοράς, αλλά η συνεχής αύξηση του αριθμού των κατοικιών όλων των εποχών που έρχονται στο φως (από τη γεωμετρική έως και τη ρωμαϊκή αυτοκρατορική περίοδο) και όλων των διαστάσεων, σε όλες τις περιοχές του αρχαίου ελληνικού κόσμου, ανάγκασε κυρίως τους αρχαιολόγους να διαφοροποιήσουν τις μεθόδους της μελέτης. Τα αρχαία κείμενα έχασαν τη σημασία τους απέναντι στη λεπτομερή παρατήρηση των ευρημάτων του πεδίου. Είτε πρόκειται για ένα παλάτι είτε για μια ταπεινή κατοικία ενός χειρώνακτα, είτε για μια κατοικία με περίστυλη αυλή σε ένα οικοδομικό τετράγωνο είτε για μια απομονωμένη αγροικία, φτάνει πάντοτε η στιγμή όπου η αρχιτεκτονική ανάλυση δεν επαρκεί∙ για την κατανόηση της λειτουργίας των δωματίων και της καθημερινής ζωής των κατοίκων κανένα υλικό εύρημα, όσο μικρό κι αν είναι, δεν μπορεί να αγνοηθεί...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!