Αράχνη – Ψυχή. Ιστός Αράχνης – Ανθρώπινο Σώμα.

Cui sententiae Heraclitus adquiescens optimam simultandinem dat de aranea ad animam, de tela araneae ad corpus: 

Ο Ηράκλειτος δίνει την παρομοίωση:

Αράχνη – Ψυχή. 
Ιστός Αράχνης – Ανθρώπινο Σώμα.

Sic aranea, ait, stans in medio telae sentit, quam cito musca aliquem filum suum corrumpit itaque illuc celeriter currit quasi de fili persectione dolens, sic hominis anima aliqua parte corporis laesa illuc festine meat quasi impatiens laesionis corporis, cui firme et proportionaliter iuncta est.

Όπως μια αράχνη που στέκεται στο κέντρο του ιστού της, μόλις μια μύγα κόψει κάποιο νήμα, εκείνη το αισθάνεται και τρέχει αμέσως σαν να υπέφερε για το κομμένο νήμα, έτσι και η ψυχή του ανθρώπου, όταν ένα μέρος του σώματος πάθει κάποια βλάβη, σπεύδει προς τα εκεί σαν να μη μπορεί να υποφέρει την βλάβη τού σώματος με το οποίο είναι δεμένη γερά και αρμονικά!

(Ηράκλειτος, απόσπ. 67^Α )

Hisdosus Scholasticus, ad Chalchidius, Plat. Timaeus. 34 b.

Το αναφέρει ο Ίσδοσος ο Σχολαστικός (11^ος αι. μ.χ.), στην λατινική μετάφραση του «Τιμαίου» τού Πλάτωνος, που έγινε από τον Χαλκίδιο (4^ος αι. μ.χ.)