12 Ιανουαρίου 2009

ΥΜΝΟΣ ΜΟΥΣΑΣ - ΜΕΣΟΜΗΔΟΥΣ * HYMN TO THE MUSE - MESOMEDES


Άειδε Μούσά μοι φίλη,
μολπής δ' εμής κατάρχου,
αύρη δε σων απ' άλσεων
εμάς φρένας δονείτω.

Καλλιόπεια σοφά,
Μουσών προκαθαγέτι τερπνών,
και σοφέ Μυστοδότα,
Λατούς γόνε, Δήλιε, Παιάν,
ευμενείς πάρεστέ μοι.



Ύμνος στην Μούσα

Ψάλλε, αγαπητή σε μένα, Μούσα,
κι αρχή δώσε στο τραγούδι μου,
αύρα ας έλθει από τα άλση σου
να δονήσει τις φρένες μου!

Σοφή Καλλιόπη, ηγήτειρα
των αγαπημένων Μουσών,
και Συ σοφέ Μυστοδότη,
τέκνο της Λητούς, Δήλιε, Παιάν,
ευμενείς, παρασταθήτε μου!


Hymn to the Muse - by Mesomedes of Crete
2nd century A.D.

Sing, dearest Muse, and
help me start my song.
Let the breeze coming
through your forests
make my soul vibrate!

Oh, wise Calliope,
you the leader of
the gracious Muses,
and You wise Initiator
of the Mysteries,
Latonas son, Delian,
Paean, offer your help,
being favorable to me!


Ιαλυσσός
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!