27 Αυγούστου 2008

ΣΙΤΟΣ ΚΑΙ ΑΜΠΕΛΟΣ -ΟΙ ΘΕΡΕΙΟΙ ΚΑΡΠΟΙ ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ...

Στάχυες του Σίτου... Μες από μια εργώδη διαδικασία θα μας δώσουν τον Άρτο, την γήινη έκφανση της ουράνιας Αμβροσίας!


Βότρυες της Αμπέλου... Μες από μια μετουσιωτική διαδικασία θα μας δώσουν τον Οίνο, την γήινη έκφανση του ουρανίου Νέκταρος!

Ο δημήτριος και ο διονύσιος καρπός, δηλ. ο Άρτος και ο Οίνος ενούμενοι μυστικώς, δημιουργούν την θεία Μετάληψη, την θεία Κοινωνία!

[ Έχετε σκεφθεί ότι ουσιαστικά το Μαύρο Ιερατείο και οι πολυπληθείς υπηρέτες του ελέγχουν τις ψυχές των Ελλήνων μες από παραποιημένες αρχαίες τελετουργίες της Ελληνικής Θρησκείας... διαστρεβλώνοντας έντεχνα τον αρχικό σκοπό τους; Μετατρέποντας, δηλαδή, μια Πάναγνη Τελετή ανύψωσης της ψυχής σε μια "ανθρωποφαγική" Τελετή βρώσεως και πόσεως "σώματος και αίματος"!!
"Ποίαν άλλην βαρβαρότητα εισάξετε εις τον ανθρώπινον βίον;" ρωτούσε με αγωνία ο Φιλόσοφος Πορφύριος στο 15τομο έργο του "Κατά Γαλλιλαίων (Χριστιανών)"... ]

(Φωτογραφίες: Ιαλυσσός -Λήψεις από το "Βασίλειο του Αχιλλέως" , την Φθιώτιδα γαία)


Αναρτήθηκε από:
Ετικέτες , ,
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός!»

Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός!»

(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!

Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!