23 Αυγούστου 2008

Ο ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΠΕΙΑ


Πολεμιστής γίνεται κανείς όταν αναλαμβάνει απόλυτα την Ευθύνη για κάθε τί που συμβαίνει στον κόσμο του -μέσα του και γύρω του!

Ο Πολεμιστής δεν κρίνει, δεν κατηγορεί άλλους, δεν προβάλλει τα περιεχόμενα του ψυχισμού του πάνω στους άλλους!

Ο Πολεμιστής δια-τάσσει τα πράγματα με τα λόγια και τα έργα του -ακόμα και με τις σκέψεις του!

Στον Πολεμιστή δεν υπάρχει η συνήθης διάσπαση λόγων και έργων... που ταλανίζει τους περισσότερους ανθρώπους.

Ο αληθινός Πολεμιστής γεφυρώνει αυτή την διάσπαση -διάσταση λόγων και έργων- με μια μαγική λέξη και πράξη: Συνέπεια!

Για τον Πολεμιστή έρχεται μια κρίσιμη ώρα που πρέπει να πει το μεγάλο Ναί ή το μεγάλο Όχι!

Κι αυτή η ώρα δεν μας περιμένει σε ένα μακρινό μέλλον, αλλά είναι μια Τομή στον χρόνο και γίνεται Τ-ώρα!

Μόνον η Συν-Έπεια (Σύν + Έπος=Λόγος), και η επακόλουθη Πειθ-Αρχία (Αρχή της Πειθούς) και Υπ-Ακοή (Αντίληψη του Ανώτερου) μπορεί να γεννήσει την στάση ζωής: «Τοις Κείνων ρήμασι πειθόμενοι»!!!

Αν δεν συμβεί αυτό, τότε ο μαθητευόμενος Πολεμιστής, σαν τους πολλούς κι αυτός, θα χύνει «κροκοδείλια δάκρυα» και θα βιώνει κυκλοθυμικές συγκινήσεις, ακούγοντας «Ιστορίες Δύναμης»… τις οποίες η φαντασία του θα απωθεί συνεχώς προς ένα απροσδιόριστο «μυθικό περιβάλλον»…

Αναρτήθηκε από:
Ετικέτες ,
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός!»

Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός!»

(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!

Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!