13 Ιουλίου 2008

Το Ταξείδι.. Από την ταλαντούχα Ελληνίδα Πολύμνια Προβάδου.



Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Μουσική: Παραδοσιακό
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης.


Το Ταξείδι.

Λουλούδια και τραγούδια και τάματα
σου φέρνω να στεγνώσεις τα κλάματα.
Πράσινους κήπους θα απλώσω να ξαπλώσεις,
κι αν λίγο με νοιώσεις, το γέλιο σου θα δω.

Κι όσα σε πνίγουνε, δάκρυα κι όσες πίκρες,
στη θάλασσα ρίχτες το γέλιο σου να δω.

Στον ύπνο και στον ξύπνιο και στ' όνειρο,
σκοτάδι δίχως τέλος και όριο.
Μα εγώ θ' ανάψω κεράκια τα όνειρά μου,
αγάπη δικιά μου, στο φως τους να σε δω.

Κι όταν θα κάψω λαμπάδες τα φτερά μου,
κρυμμένη ομορφιά μου, στο φώς τους θα σε δω.
Ο κόσμος μας μεγάλος και απέραντος,
χανόμαστε στα βάθη του σύμπαντος.

Μα εγώ θα κάνω ταξείδι τη ζωή μου,
αγάπη ακριβή μου, για νά 'ρθω να σε βρώ.
Μέσα στ' αστέρια, σαν φως θα ταξιδέψω,
σαν άστρο θα πέσω, για νά 'ρθω να σε βρώ.

Μα εγώ θα κάνω ταξείδι τη ζωή μου,
αγάπη ακριβή μου, για νά 'ρθω να σε βρώ!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!