3 Μαΐου 2008

ΑΘΗΝΑ... ΘΕΑ, ΓΥΝΑΙΚΑ, ΠΑΝΑΓΙΑ -ΣΕ ΟΒΡΙΜΟ ΡΥΘΜΟ ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΟ !!!




Ψέμματα ήταν, τελικά,
Ότι τα χρόνια τα παλιά
Φύγαν και πάνε...

Ότι οι Δώδεκα Θεοί
«Δώσαν σε άλλον το κλειδί»
Και δεν γυρνάνε...

Ψέμματα ήταν, δηλαδή,
Αυτά που μού 'μαθαν παιδί
Και μ' έχουν απατήσει...

Ο Ήλιος πάντα θάν' εκεί
Κανένας άλλος δεν μπορεί
Να τον κρατήσει...

***

(Επωδός)

Ήμουν μόνος, τόσο μόνος
Μια ζωή μες στην ανία,
Ώσπου ήρθε και με βρήκε
Η Κόρη του Δία!

Αθηνάαα, Αθηνάαα,
Θεά, Γυναίκα, Παναγιά!
Αθηνάαα, Αθηνάαα,
Πότε θα 'ρθεις δίπλα μου ξανά!

***

Ψεύτικη ήταν η ζωή
Ψεύτικο και το κάθετί
Γεννήσεις και θανάτοι...

Κρυμμένος πίσω απ' τις φωτιές
Νόμιζα ότι οι σκιές
Σημαίνουν κάτι...

Κι όμως το Φως ήταν εκεί:
Στου Ολύμπου την ψηλή κορφή,
Χιλιάδες χρόνια τώρα...

Και της Σοφίας η Θεά
Απλώνει πάλι τα φτερά,
Ήρθε η ώρα...

***

(Επωδός)

Ήμουν μόνος, τόσο μόνος
Μια ζωή μες στην ανία,
Ώσπου ήρθε και με βρήκε
Η Κόρη του Δία!

Αθηνάαα, Αθηνάαα,
Θεά, Γυναίκα, Παναγιά!
Αθηνάαα, Αθηνάαα,
Πότε θα 'ρθεις δίπλα μου ξανά!
Αναρτήθηκε από:
Ετικέτες , ,
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός!»

Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός!»

(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!

Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!