Δημοσιεύουμε ποίημα της Προμηθέας, που η ίδια μας απέστειλε:
Χριστιανικός Βάλτος...
Ώ! Νού, σε ύπνο εφιάλτη σωριασμένε,
Ώ! Ποίμνιο-πανέμορφο Ερείπιο Φωτός-και τρις αναθεματισμένο,
για ανελέητη σφαγή θρεμμένο.
Με άσματα τον Ήλιο της ζωής σου δεν υμνείς,
αδέσποτο σκυλί, του φθόνου θύμα δαμασμένο,
ωσάν το έμβρυο, με μάτια σφαλιστά,
βογκίζοντας, με στίγματα αιώνων ενοχής,
την παγωμένη Γή, με μίσους ουρλιαχτά ξεσκίζεις,
να βρείς το Σκότος και την Ερημιά,
όπου ο Παράδεισός σου ο Κολασμένος
εσένα Ποίμνιο τροφή του αναζητά.
Και τρέχεις, τρέχεις μετά φόβου,
για πάντα να θαφτείς εις τού θανάτου την σκιά,
απ’ την ζωή, γλυκιά ζωή, να φύγεις,
να βρείς το έλεος στον Βάλτο του Φονιά.
Και η Ψυχή σου, η πικραμένη Ευρυδίκη,
με δάκρυα αναχωρεί,
στής Αφροδίτης το άδυτο, γυμνή ικέτις,
τ’ αθάνατο νερό τής λησμονιάς να πιεί
ωραία Περσεφόνη πάλι,
Αιώνια Κόρη της ΧρυσΑυγής!
ΠΡΟΜΗΘΕΑ / Μάρτιος 2008 /
