"Eίχε ενοχληθεί σφόδρα παλιά ο Δημήτρης Μαρωνίτης που στις συνεντεύξεις του ο Θανάσης Λάλας έβαζε συχνά μέσα σε παρένθεση τη λέξη «γέλια», τη στιγμή που ολοκλήρωνε την απάντηση ο συνομιλητής του. Κι όταν ρωτήθηκε ο δημοσιογράφος γιατί η συχνή χρήση της επίμαχης λέξης, απάντησε πως η παράθεσή της, όταν και όπου συμβαίνει να υπάρξουν γέλια, δίνει το σωστό νόημα στις φράσεις που προηγούνται. Όσο κι αν το φαινόμενο αυτό συγγενεύει με την αμετροέπεια ορισμένων ραδιοφωνικών παρουσιαστών που ξεσπάνε συχνά, μαζί με τους καλεσμένους τους, σε ηχηρά γέλια ώστε να νιώσουν υποχρεωμένοι να ενθουσιαστούν όσοι συμβαίνει να τους ακούνε, το φαινόμενο αυτό γίνεται σχεδόν αδιάφορης σημασίας μόλις αντικρύσεις στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο τις φωτογραφίες μιας ιδιαίτερα σεβαστής μερίδας πολιτικών και καλλιτεχνών. Ενώ αλληλοσυγχαίρονται για τη νίκη ενός υποψηφίου μέσα στο ίδιο τους το κόμμα, ή ανακοινώνουν το πρόγραμμά του, γελάνε σάμπως η νίκη να έχει ήδη αποδείξει πως αυτός που επικράτησε υπήρξε ο αποτελεσματικότερος, ή το πρόγραμμα έχει πλήρως πραγματοποιηθεί...
Δεν είναι όμως να απορεί κανείς, ή μάλλον μπορεί να είναι απολύτως βέβαιος για το τι μπορεί να φτιάξουν όλοι αυτοί, αν αναλογιστεί πόσα λίγα πράγματα κατόρθωσε ο ίδιος ο Χριστός που σύμφωνα με τη θαυμαστή ρήση
«ουδέποτε ώφθη γελών, αλλά πολλάκις κλαίων».
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
