20 Νοεμβρίου 2007

«Λυπάμαι που δεν είμαι Έλληνας» - τίτλος της ανθολογίας τεσσάρων Ρουμάνων ποιητών

«Λυπάμαι που δεν είμαι Έλληνας», είναι ο τίτλος της ανθολογίας τεσσάρων Ρουμάνων ποιητών, που επιμελήθηκε και μετέφρασε ο γνωστός νεοελληνιστής, υφηγητής του πανεπιστημίου του Ιασίου Ανδρέας Ράδος. Πρόκειται για έργα των ποιητών Νικήτα Στανέσκου (1933-1983), Μαρίν Σορέσκου (1936-1996), Αννα Μπλαντιάνα (1942) και Ιοανίντ Ρομανέσκου (1937-1996).
Τον τίτλο της ανθολογίας ο κ. Ράδος δανείσθηκε από ένα ποίημα του Ν. Στανέσκου, που όπως είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, η φράση αυτή σηματοδοτεί, ακτινοβολεί στην ποίηση του Ρουμάνου ποιητή. «Είναι η λατρεία του Στανέσκου προς το αιώνιο ελληνικό πνεύμα-απολλώνιο φως. Σηματοδοτεί μεταφορικά έναν από τους πυλώνες στη διαμόρφωση όχι μόνο του ρουμανικού πολιτισμού, αλλά και του ευρωπαϊκού στο σύνολό του.
Είναι η γέφυρα επικοινωνίας που πάντα είχε η πατρίδα των Εμινέσκου και Μπλάγκα με την πατρίδα του Ομήρου και του Ελύτη», τονίζει ο κ. Ράδος. Ο ίδιος μας αναφέρει ότι η μεγάλη απήχηση που είχε η ποίηση του Στανέσκου, οι πάμπολλες κριτικές μελέτες Ρουμάνων και ξένων κριτικών τον αναδεικνύουν ως έναν από τους πιο διακεκριμένους Ευρωπαίους ποιητές των τελευταίων δεκαετιών.

Χαρακτηριστικά αναφέρουμε τον τελευταίο στοίχο από το ποίημα του Νικήτα Στανέσκου, «Και όχι Βάρβαρος»:

«Όταν είμαι, όταν υπάρχω

όταν γι' αυτά τα δύο δεν λυπάμαι

θλίβομαι που θα μπορούσα να είμαι Έλληνας

αλλά δεν είμαι»...


ΠΗΓΗ: ΟΜΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΕΚΔΟΣΗ SOFIA TIMES
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!