24 Οκτωβρίου 2007

"Επιμίξ δέ τε μαίνεται Άρης"


Όμηρος, "Οδύσσεια" λ 537




"Επιμίξ δέ τε μαίνεται Άρης"


Κατά λέξη απόδοση: "ανάκατα, χωρίς διάκριση, μαίνεται ο Άρης"...

Αλλά, επειδή ο Όμηρος απαιτεί βαθύτερη εξήγηση, η κωδική αυτή φράση σημαίνει περίπου τα εξής: Στο ανακάτεμα, στην επιμιξία των ανομοίων, εκδηλώνεται η μανία του Άρεως. Διότι ο Άρης, ως Νόμος της Ζωής, περιφρουρεί την αυτοτέλεια των ειδών και αντιμάχεται τις άλογες και βεβιασμένες επιμιξίες - ανακατώματα των διαφορετικών ειδών... Μ΄ένα λόγο, αντιμάχεται κάθε Υβριδισμό, σε όποιο Βασίλειο της Φύσεως κι αν αυτός εκδηλώνεται! Ας μην μας εκπλήσσει, λοιπόν, όταν ο "συναρωγός της Θέμιδος" Άρης πλημμυρίζει με δίκαιο θυμό τις καρδιές των Ελλήνων και τις ωθεί στο να απαιτούν δυναμικά την τιμωρία κάθε Ύβρεως και, βεβαίως, κάθε Υβριδίου...
Καιρός να θυμηθούμε τα λόγια του σοφού προπάτορά μας, τραγωδού και πολεμιστού, Αισχύλου: "Ού τοι δικάζει ταύτα μαρτύρων ύπο Άρης"!
Τις υποθέσεις αυτές δεν τις δικάζει παρουσία μαρτύρων ο Άρης. (Ικέτιδες, στ. 934).

Αναρτήθηκε από:
Ετικέτες , ,
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός!»

Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός!»

(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!

Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!