11 Ιανουαρίου 2014

ΑΣΤΡΑΠΟΣΙΓΜΑ: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΨΥΧΕΣ


 
ΕΡΩΣ ΚΑΙ ΨΥΧΗ (ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ)


Ἡ Νοσταλγία δὲν εἶναι αὐτὸ

ποὺ φανταζόμαστε πὼς εἶναι.

Νοστάλγησε! Μὴν φοβηθεῖς νὰ νοσταλγήσεις!

Νοστάλγησε ὅ,τι δὲν ἀξιώθηκες

ἀκόμα νὰ γνωρίσεις… Ὀνειρέψου!

Τὸν Ἑαυτό σου ὀνειρέψου,

ὅπως Ἐσὺ Ἀκέραιο καὶ Σωστὸ τὸν θέλεις

-φτάνει νὰ τὸ θέλεις!



Σὰν πεταλούδα ἄσε τὴν ψυχή σου

νὰ πεταλουδίζει∙ σὰν μέλισσα ἄφησέ Την

ψίχα - ψίχα τὸ Νέκταρ ἀπὸ λουλούδια νὰ μαζεύει.

Μὰ μὴν ἀποξεχαστεῖς!

Στὴν Κυψέλη της πρέπει ἐτούτη νὰ γυρίσει

καὶ Μέλι ἀπὸ τὸ νέκταρ της νὰ κάνει,

ἀλλιῶς τί Μέλισσα θὰ ἦταν;

Τί Πεταλούδα ἡ Ψυχή,

ἂν νὰ πετάει πιὰ δὲν θἄ ‘θελε;



Νοστάλγησε καὶ μὴν ξεχνᾶς

ἐτούτη τὴν Ἐπιστροφή σου!

Ὅσο κι ἂν μὲς στὴν Περιπλάνηση

κάποιος Ἀνθὸς παράωρα σὲ μαγεύει…

Ἀγάπα τον ἀφοῦ καὶ κεῖνος σὲ Ποθεῖ∙

μὰ μὴν ξεχνᾶς: Πεταλούδα σὲ θέλει!
 

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!