ΦΥΛΑΞ ΕΑΥΤΟΥ ΓΙΝΟΥ

Ὁ ἑαυτὸν αἰσχυνόμενος φύλαξ ἑαυτοῦ γίνεται μηδαμοῦ κακίᾳ περιπεσεῖν. Κακίας δὲ εἴδη πλείονα· κατὰ μὲν τὸ λογικὸν  ἀφροσύνη, κατὰ δὲ τὸ θυμικὸν δειλία, κατὰ δὲ τὸ ἐπιθυμητικὸν φιληδονία καὶ φιλοχρηματία, κατὰ δὲ πάσας ὁμοῦ τὰς δυνάμεις ἀδικία. 

Τετράδος οὖν ἀρετῶν ἐδέησεν ἡμῖν πρὸς τὴν τῶν τοιούτων κακῶν ἀποτροπήν· φρονήσεως μὲν περὶ τὸ λογιζόμενον, ἀνδρείας δὲ περὶ τὸ θυμούμενον, σωφροσύνης δὲ περὶ τὸ ἐπιθυμητικόν, δικαιοσύνης δὲ περὶ πάσας ὁμοῦ τὰς δυνάμεις, τελειοτάτης οὔσης καὶ διὰ πασῶν, ἀρετῆς περιεκτικῆς τῶν ἄλλων ὡς οἰκείων μερῶν.

Αυτός που αισχύνεται τον εαυτό του, γίνεται φύλακας του εαυτού του και δεν υποπίπτει σε κανενός είδους κακία. Τα είδη της κακίας είναι πολλά∙ στη σφαίρα του λογικού είναι η αφροσύνη, στη σφαίρα του θυμικού είναι η δειλία, ενώ στη σφαίρα του επιθυμητικού είναι η φιληδονία και η φιλοχρηματία, σε όλες δε μαζί τις δυνάμεις είναι η αδικία. 

Με μια τετράδα, λοιπόν, αρετών μπορούμε να αποτρέψουμε από τον εαυτό μας όλα αυτά τα κακά∙ με την φρόνηση στη σφαίρα του λογικού, με την ανδρεία στη σφαίρα του θυμικού, και με την σωφροσύνη στη σφαίρα του επιθυμητικού, σε όλες δε μαζί τις δυνάμεις με την δικαιοσύνη, η οποία είναι η τελειότερη αρετή, καθώς διαπερνά και περιέχει όλες τις άλλες ως οικεία μέρη της.

( Ἱεροκλῆς, Σχόλια εἰς τὰ Πυθαγορικὰ Χρυσᾶ Ἔπη - Ἀπόδοση: Ἰαλυσσός)