Ο κόσμος είναι ακατανόητος. Δεν πρόκειται να τον
καταλάβουμε ποτέ. Έτσι, πρέπει να του φερόμαστε σύμφωνα με αυτό που είναι: Σαν ένα
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ...
Ο μέσος άνθρωπος δεν το κάνει αυτό, ωστόσο. Ο κόσμος
δεν είναι ποτέ μυστήριο γι’ αυτόν και όταν γεράσει έχει πειστεί ότι δεν έχει
πλέον κανένα λόγο να ζήσει. Ο άνθρωπος που γερνάει δεν εξαντλεί τον κόσμο∙ εξαντλεί
μόνον αυτά που κάνουν οι άνθρωποι. Μέσα όμως στην ανόητη σύγχυση που τον
κατέχει, πιστεύει ότι ο κόσμος δεν έχει πλέον μυστήρια γι’ αυτόν.
Πόσο ακριβά, αλήθεια, πληρώνουμε τις ασπίδες μας!.. Δεν
μαθαίνουμε ποτέ ότι τα πράγματα που κάνουμε σαν άνθρωποι είναι μόνο ΑΣΠΙΔΕΣ και
τις αφήνουμε να κυριαρχήσουν και να καταστρέψουν τις ζωές μας.
Ο Πολεμιστής έχει επίγνωση αυτής της σύγχυσης και μαθαίνει
να φέρεται στα πράγματα με σωστό τρόπο... Έτσι, ο Πολεμιστής αντιμετωπίζει τον
κόσμο σαν ένα ΠΑΝΤΟΤΙΝΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ και αυτά που κάνουν οι άνθρωποι σαν παντοτινή
ΤΡΕΛΛΑ!
Ο Πολεμιστής διαλέγει τον Δρόμο που θα ακολουθήσει με
την ΚΑΡΔΙΑ. Είναι ακριβώς αυτή η εκλογή με την Καρδιά που κάνει τον Πολεμιστή
να ξεχωρίζει από τον μέσο άνθρωπο.
Ο Πολεμιστής ξέρει ότι ο Δρόμος έχει Καρδιά όταν γίνεται ένα μαζί του, όταν νιώθει μεγάλη γαλήνη και ηρεμία διατρέχοντας το μάκρος του. Τα πράγματα που διαλέγει ένας Πολεμιστής για να τα κάνει ασπίδες του είναι τα πράγματα ενός δρόμου της Καρδιάς.
Ο Πολεμιστής ξέρει ότι ο Δρόμος έχει Καρδιά όταν γίνεται ένα μαζί του, όταν νιώθει μεγάλη γαλήνη και ηρεμία διατρέχοντας το μάκρος του. Τα πράγματα που διαλέγει ένας Πολεμιστής για να τα κάνει ασπίδες του είναι τα πράγματα ενός δρόμου της Καρδιάς.
ΚΑΡΛΟΣ ΚΑΣΤΑΝΕΔΑ
«Μια Ξεχωριστή Πραγματικότητα»
«Μια Ξεχωριστή Πραγματικότητα»
