6 Απριλίου 2012

ΒΑΥΑΡΟΚΡΑΤΙΑ - ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΜΟΝΑΡΧΙΑ 1833 - 1862 -ΜΕΡΟΣ Α'



Περιγράφει τις απαρχές του θεσμού της απόλυτης Μοναρχίας, τη Μοναρχία του ΟΘΩΝΑ κατά τα έτη 1833 - 1843, καθώς και τις αναταραχές στο πολιτικό προσκήνιο της ΕΛΛΑΔΑΣ, με την αλλαγή του πολιτεύματος σε Συνταγματική Μοναρχία, στα χρόνια 1844 - 1862. 
Καθηγητές Πανεπιστημίου αναλύουν το "πολύπλευρο θεσμικό έργο του ΟΘΩΝΑ", που επεκτάθηκε σε πολλούς τομείς της δημόσιας ζωής του κράτους, προκαλώντας μια σειρά από ποικίλες και έντονες αντιδράσεις, οι οποίες κλιμακώθηκαν μέχρι το σημείο της εξέγερσης της 3ης Σεπτεμβρίου
Το αποτέλεσμα αυτής της εξέγερσης ήταν να τεθεί σε ισχύ το Σύνταγμα του 1844. Το Σύνταγμα εκείνο προέβλεπε την άσκηση του νομοθετικού έργου από το Βασιλιά, τη Βουλή και τη Γερουσία. Τέλος, αναλύεται το Σύνταγμα που προέκυψε το Μάρτιο του 1844, από τις εργασίες της 3ης Σεπτεμβρίου εν Αθήναις Εθνικής των Ελλήνων Συνελεύσεως και γίνεται εκτενής αναφορά στις νομοθετικές διατάξεις και τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Συντάγματος καθώς και τις συνέπειες στο κοινωνικό επίπεδο του Ελληνικού λαού.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!