Οδυσσέας και Θερσίτης…

Η αιώνια πάλη του καλού και του κακού, του Αετού και του Φιδιού, των Ανώτερων που δέχονται συνεχείς επιθέσεις από τα Κατώτερα, γιατί θεωρούν ότι όλοι είναι ίδιοι...


Βέβαια, τον πολυμήχανο Οδυσσέα τον γνωρίζουμε όλοι, ποιός είναι, όμως, ο Θερσίτης;


Ας ταξιδέψουμε για λίγο, στην Β’ ραψωδία της Ιλιάδος, όπου ο Αγαμέμνων για να δοκιμάσει την μαχητικότητα του στρατεύματός του, ψευδώς ισχυρίστηκε, ότι ο Δίας του μήνυσε να σταματήσουν την πολιορκία της Τροίας και να επιστρέψουν άπρακτοι στην Ελλάδα. Τότε, εν όψει του κινδύνου να αποδιοργανωθεί το στράτευμα, γιατί πολλοί έσπευσαν να επιβιβαστούν στα πλοία, η Θεά Αθηνά εμφανίστηκε, στον «Διί μήτιν ατάλαντον» (στον ισάξιο στην σκέψη με τον Δία) Οδυσσέα και του έδωσε εντολή να συγκρατήσει τους άνδρες να μη φύγουν. Ο θεοσεβής, σώφρων και αποφασιστικός Οδυσσέας πήρε τότε το ηφαιστότευκτο σκήπτρο του βασιλιά Αγαμέμνονα, δηλαδή ανέλαβε την εξουσία και την ευθύνη των λόγων του. Με τη δύναμη τής Θεάς και με το σκήπτρο αυτό στο χέρι, άρχισε να συμβουλεύει τους άνδρες.


Και τότε ο Θερσίτης, ένας δύσμορφος, χωλός, ένας θρασύδειλος με ακόρεστο επιθυμητικό, άρχισε να περιγελά και να χλευάζει τον δοξασμένο βασιλιά Αγαμέμνονα, τον αρχηγό όλων των Ελλήνων στην εκστρατεία αυτή. Να λοιδορεί έναν ηγέτη, με ενοποιημένα τα τρία κέντρα της ψυχής του, ο οποίος υπήρξε αγαθός βασιλιάς, θεόπνευστος ιερέας και κρατερός μαχητής. Και βέβαια ο Οδυσσέας, βασιλιάς και ο ίδιος, που γνωρίζει να άρχει αλλά και να άρχεται από τον άριστο, υπόδειγμα αρετής και ήθους, παρενέβη άμεσα και εκτύπησε τον Θερσίτη πολύ δυνατά με το σκήπτρο, αναγκάζοντας τον να σταματήσει και να υποχωρήσει κλαίγοντας.


Και βέβαια όλοι οι άνδρες, έχοντας υψηλές αξίες, ισχυρά πρότυπα και σεβόμενοι τους άξιους, επιδοκίμασαν την ενέργεια του Οδυσσέα.


Δυστυχώς στην εποχή μας οι Θερσίτες είναι πάρα πολλοί. Με τη μορφή των λαοπλάνων, που υποτίθεται πως κάνουν σάτιρα, των δημοσιογραφίσκων, των αντιεξουσιαστών και αντιρρησιών, έχουν το ελεύθερο να υπονομεύουν,να γελοιοποιούν, να κρίνουν και να κατακρίνουν τους πάντες και τα πάντα, και κυρίως τους ηγέτες, δικαίους και αδίκους, κινούμενοι κυρίως από καλά κρυμμένο φθόνο και από παντελή έλλειψη αυτοεκτίμησης… Όλοι αυτοί πιστεύουν, πως έχουν το δικαίωμα, με τρόπο χυδαίο, με αμετροέπεια, με αθυροστομία, χωρίς ηθικούς φραγμούς, να εθίζουν τους πολίτες στην ψυχική ασκήμια, να παρασύρουν τον όχλο, να εξισώνουν τα πάντα, να διαστρεβλώνουν τα γεγονότα, να υποβαθμίζουν τους ταγούς, χωρίς οι ίδιοι να είναι ικανοί να δώσουν λύσεις σε τίποτε.


Και βέβαια ο αντίποδας, ο Οδυσσέας, ο υπερασπιστής του δικαίου, ο αφυπνισμένος, ο σεβόμενος τους νόμους και τις αρχές, πού είναι; Ακόμα κι αν εμφανιστεί… και θελήσει να βάλει τα πράγματα σε σωστή βάση, τιμωρώντας τους Θερσίτες, ποιός θα τον υπερασπιστεί, ποιός θα επικροτήσει την ενέργειά του αυτή σήμερα;


Ας προβάλουμε όση αντίσταση μπορεί ο καθένας μας σε αυτή την έκπτωση αξιών, που μας εθίζουν, στον εκχυδαϊσμό, που μας επιβάλλουν και σαν άλλοι Οδυσσείς, ας σεβόμαστε τους νόμους και τις αρχές, αναζητώντας έναν Άριστο (και ας μην είναι αρεστός) Ηγέτη!


Το κείμενο έγραψε και απέστειλε προς δημοσίευση η Φιλαρέτη.