Τὸ γὰρ Βέβαιον καὶ Πιστὸν καὶ Ὑγιές, τοῦτο ἐγώ φημι εἶναι τὴν ἀληθινὴν Φιλοσοφίαν...
Αυτό που έχει Βεβαιότητα, Αξιοπιστία και Υγίεια, αυτό λέω εγώ ότι είναι η αληθινή Φιλοσοφία...
~ΠΛΑΤΩΝ - Δεκάτη Επιστολή~
13 Φεβρουαρίου 2009
ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΛΥΣΙΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙ 17 ΣΥΜΒΟΛΙΚΕΣ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ * 17 ΖΩΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΝΑΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ ΤΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΚΩΣΤΑ ΜΙΧΟΥ.
ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΛΥΣΙΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙ 17 ΣΥΜΒΟΛΙΚΕΣ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΥΘΙΚΟ-ΙΕΡΟ ΚΥΚΛΟ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ. THE 17 SYMBOLIC REPRESENTATIONS OF LYSICRATES MONUMENT FROM THE MYTHIC SACRED CYCLE OF DIONYSUS. 17 ΖΩΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΝΑΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ ΤΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΚΩΣΤΑ ΜΙΧΟΥ (ΛΕΥΚΑΡΟΥ). 17 RECREATION PAINTINGS OF THE PAINTER KOSTAS MICHOS (LEFKAROS).
Η εντελώς πρωτότυπη σύνθεση πλέξυ-γκλας και σμάλτου των περίφημων παραστάσεων του Μνημείου του Λυσικράτη και η χρωματική τους ένταση οδήγησε σε ένα εντυπωσιακό εικαστικό αποτέλεσμα, που αξίζει να θαυμάσει κανείς.
Η αέναη σύγκρουση του αντικειμενικού με το υποκειμενικό, των κοινωνικών αρχών με τις προσωπικές επιθυμίες, καθώς και η τελική τους σύζευξη (Ζευς) αποτελούν τα θεμέλια της Ζωής, πάνω στα οποία οικοδομείται η ανθρώπινη ύπαρξη. Η επίτευξη της Ζεύξης των δύο αυτών πραγματικοτήτων φέρνει την ευτυχία (ευδαιμονία), ενώ το αντίθετο οδηγεί τον άνθρωπο στη δυστυχία (κακοδαιμονία) και στον όλεθρο. Πρωταγωνιστής των παραστάσεων ο Διόνυσος δέχεται την επίθεση των πειρατών (Νόμοι), τον οποίο υπερασπίζουν οι μόνιμοι ακόλουθοί του, οι Σιληνοί (Επιθυμίες).
Τελικός νικητής της σύγκρουσης αναδεικνύεται ο Διόνυσος, ο οποίος αποφασίζει να μην εξοντώσει τους Πειρατές (γνωρίζοντας ότι η κοινωνική τάξη είναι απαραίτητη για την ομαλή συμβίωση των ανθρώπων), αλλά τους μεταμορφώνει σε Δελφίνια, ώστε με την ταχύτητά τους να εγκαταλείψουν το βασίλειό του και να φτάσουν στο φωτεινό (Δελφικό) Βασίλειο των Oλύμπιων Θεών (Λόγου).
Το ζητούμενο της Ζεύξης αποτελεί προσωπικό στοίχημα για τον καθένα. Και οι παραστάσεις από την ζωφόρο του Λυσικράτη μάς το υπενθυμίζουν με έναν τρόπο άμεσο και δραματικό.
Ὁ Ἡράκλειτος γεννήθηκε στὴν Ἔφεσο τὸ 544 π.χ. καὶ ἔφτασε στὴν ἀκμή του κατὰ τὴν ξθ΄ - 69 η Ὀλυμπιάδα (504 − 500 π.χ.). « Γέγονε ...
Ειπόντος τινός: «Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;» Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός!»
Όταν κάποιος του είπε: «Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;» Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός!»