ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΜΟΡΦΟ "ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΟ ΣΥΝΕΧΕΣ"...

Η αστυφιλία συνέχισε την ραγδαία της πορεία τα τελευταία τριάντα χρόνια, οδηγώντας σε αύξηση πάνω από 20% του πληθυσμού της πρωτεύουσας, παρόλες τις διακηρύξεις όλων των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων για στήριξη της “αποκέντρωσης”.

Με την επαρχία αφημένη στην μοίρα της, το μόνο φαινόμενο “αποκέντρωσης” που παρατηρείται είναι η εγκατάλειψη ορισμένων περιοχών του κέντρου της Αθήνας, κυρίως από τις ανώτερες εισοδηματικά ομάδες, για χάρη των βορείων και νοτίων προαστίων. Συγκεκριμένα, η κύρια εξάπλωση, η οποία παρατηρήθηκε στους Δήμους Γέρακα, Βριλησσίων, Αμαρουσίου, Πεύκης, Νέας Ερυθραίας, Άνω Λιοσίων και Κηφισιάς είναι προφανές ότι συνδέεται άμεσα με την κατασκευή του οδικού άξονα της Αττικής οδού.

Για τους ίδιους λόγους εξάλλου αυξήθηκαν οι επιτελικές λειτουργίες και υπηρεσίες σε συνοικίες μακράν του κέντρου, όπως το Μαρούσι. Αντίστοιχα, η βιομηχανική ζώνη επεκτάθηκε προς τα όρια των δήμων Μαγούλας και Μάνδρας, ενώ νέα εμπορικά και βιομηχανικά κέντρα σχηματίστηκαν στην περιφέρεια του νέου αεροδρομίου (Παιανία, Κορωπί και Μαρκόπουλο). Παρόλα αυτά, η πληθυσμιακή έκρηξη συνοδεύτηκε από σημαντική αύξηση της ανεργίας, η οποία έφτασε να αγγίζει το 10%.

Μόνιμο θύμα της άναρχης εξάπλωσης, τα δάση της Αττικής, αφού παρόλες τις προσπάθειες καταπολέμηση της αυθαίρετης δόμησης, πολλοί παραθεριστικοί και άλλοι οικισμοί, κυρίως της Ανατολικής Αττικής, παγιώθηκαν και απέκτησαν οικοδομές που οδηγούν σε de facto νομιμοποίηση τους. Γενικά, είχαμε αύξηση της αστικής γης κατά ενενήντα τετραγωνικά χιλιόμετρα μέσα στην δεκαετία του ‘90, ενώ πάνω από 50 τετραγωνικά χιλιόμετρα μετατράπηκαν από αγροτικές εκτάσεις (οικόπεδα εκτός σχεδίου) σε περιοχές αστικής και βιομηχανικής εξάπλωσης. Συνολικά, εξαιτίας πυρκαγιών συνδυασμένων με καταπάτηση, η Αττική απώλεσε πάνω από 100 τ.χλμ δασών, τα οποία επί το πλείστον αφέθηκαν να μετατραπούν σε θαμνώδεις εκτάσεις. Παράλληλα, οι παράκτιοι βιότοποι υποβαθμίστηκαν και δύο βασικοί πνεύμονες, Πάρνηθα και Σούνιο, υπέστησαν και υφίστανται ισχυρές πιέσεις.

Προβληματική είναι εξάλλου η εικόνα και στις μεταφορές, αφού στις τελευταίες τρεις δεκαετίες είχαμε υπερδιπλασιασμό των αυτοκινήτων ο οποίος οδήγησε στην αύξηση του κυκλοφοριακού φόρτου σε βασικούς άξονες. Όξυμένο παραμένει και το πρόβλημα του παρκαρίσματος. Από την άλλη, η ολοκλήρωση των έργων του μετρό, των τράμ και του προαστιακού, όπως και η κατασκευή νέων οδικών αξόνων θα βοηθήσουν στην διαχείριση της κατάστασης. Ήδη, η μερική λειτουργία των έργων αυτών έχει δώσει ανάσες στην πόλη, χωρίς όμως να έχουν κατορθώσει να καλύψουν τις υστερήσεις σε σχέση με τις αντίστοιχου μεγέθους μητροπόλεις της ΕΕ. Θετική από οικολογικής πλευράς ήταν και η τεχνολογική αναβάθμιση του στόλου των Ι.Χ., όμως και πάλι το έλλειμμα σε περιβαλλοντικές υποδομές είναι τεράστιο και δε διασφαλίζει την αειφόρο ανάπτυξη.


Εν κατακλείδι, χωρίς συγκροτημένο σχέδιο, με όλα τα ολισθήματα που έχουν ήδη γίνει, και με δεμένα τα χέρια της κυβέρνησης από δεκάδες μικρά και μεγάλα συμφέροντα, είναι δύσκολο η Αθήνα να μετατραπεί σε μια σύγχρονη δυτική μητρόπολη. Ακόμα και οι όποιες θετικές εξελίξεις (μετρό, Αττική οδός) δεν αποτελούν παρά οριακές βελτιώσεις οι οποίες άλλωστε ήρθαν με καθυστέρηση δεκαετιών. Το πιθανότερο είναι η συνεχιζόμενη αύξηση του πληθυσμού -υποβοηθούμενη από το μεταναστευτικό ρεύμα-, να οδηγήσει σε είκοσι ή τριάντα χρόνια σε μια υπέρμετρη αστική συσσώρευση, στα πλαίσια της οποίας θα ενώσει όλη η Αττική σε μια υπερπόλη που θα θυμίζει Μέξικο Σίτι.

ΠΗΓΗ: ΣΚΑΪ