Ταξιδεύοντας με την τριήρη της καρδιάς μας
στο φουρτουνιασμένο πέλαγος της παρακμής,
περνούσαμε κοντά στο νησί των σειρήνων.
Ξέροντας από πριν ότι είχαν σκοπό,
με τα γλυκά τραγούδια τους, την ΙΕΡΗ
αποστολή να μας κάνουν να ξεχάσουμε.
Αντλήσαμε ΔΥΝΑΜΗ από την ΘΕΛΗΣΗ μας
κι αρχίσαμε να κτυπάμε τα κουπιά
πιό δυνατά, θα ‘λεγα με μανία.
Μα ξάφνου ένας από μας
αφήνοντας το κουπί, στο πέλαγος πέφτει
να φτάσει προσπαθώντας τις ψεύτικες ελπίδες,
που όλο απομακρυνόταν από κοντά του.
Εμείς, αφήνοντας ένα δάκρυ να κυλήσει,
πιάσαμε το κουπί του χαμένου συντρόφου.
Δεν μας έμενε καιρός για θρήνους.
Έπρεπε με κάθε θυσία
να οδηγήσουμε το καράβι
στην μακρινή κι ονειρεμένη ΙΘΑΚΗ.
Νέστωρ
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ "ΕΛΛΑΣ"
