Την Ελληνικήν αλκήν απρόσμαχον ούσαν,
οσάκις τύχοι κόσμου και συντάξεως ομοφρονούσης και νουν έχοντος ηγεμόνος…
και ότι τωι πρώτωι κατ΄ αρετήν εδύναντο μη φθονείν,
αλλά πείθεσθαι και ακολουθείν,
ου μόνον αυτούς… διεφύλαξαν ελευθέρους,
αλλά και των άλλων Ελλήνων ως πλείστους ελευθερούντες και σώζοντες…
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ
Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;
«Σήκω,
η παλιά φιδομάνα και που τώρα
πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει
στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;
«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,
κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,
τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω
στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει
τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει
στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;
«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!