29 Νοεμβρίου 2007

ΟΙ ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΑΙΤΙΑΣΕΙΣ ΚΑΤΑ TOY ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ KAI OI ΕΥΣΤΟΧΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ



Η μορφή του Απολλωνίου Τυανέως επί νομίσματος

1.- «Λουτρόν άπαν Απολλώνιος παραιτείται.»
Και της οικίας ουδέποτε πρόεισι και σωζομένους έχει τους πόδας.

2.- «Ουδέν οράται των του σώματος κινών.»
Δι΄ όλου γαρ την ψυχήν κινεί.

3.- «Κομά την κεφαλήν.»
Και γαρ ο Έλλην, ότι Έλλην και ου βάρβαρος.

4.- «Εσθήτα φορεί λινήν.»
Και των ιερέων τα καθαρώτατα.

5.- «Μαντικήι χρήται.»
Πλείω γαρ τα άδηλα, και άλλως αμήχανον προαισθέσθαι τι των εσομένων.

6.- «Αλλ΄ ου πρέπον φιλοσόφωι το τοιούτον.»
Ό πρέπει και θεώι;

7.- «Και σωμάτων δε οδύνας αφαιρεί και πάθη παύει.»
Τούτό που κοινόν και προς τον Ασκληπιόν το έγκλημα.

8.- «Σιτείται μόνος.»
Οι δε λοιποί εσθίουσι.

9.- «Βραχέα γαρ λέγει και επί βραχύ.»
Σιγήσαι γαρ έστιν ουκ αδύνατος.

10.- «Σαρκών απέχεται πασών και θηρίων πάντων.»
Διά τούτο άνθρωπός εστι.
Ιαλυσσός

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!