Κάθε τόσο ανταλλάσσονται ευχές για "ειρήνη"...
Αλλά ποιά ειρήνη;
Όταν γύρω μας μαίνεται η αδικία;
Όταν οι αναγκαστικοί γείτονές μας
-διότι φυσικά τους γείτονές σου δεν τους επιλέγεις,
όταν έρχονται αυτοί και σε βρίσκουν-
συνέχεια απλώνουν τα χέρια τους,
συνέχεια διεκδικούν ό,τι δεν τους ανήκει,
για ποιά "ειρήνη" μιλάμε;
Η απατηλή "ειρήνη" που ζούμε, αποδεικνύεται ότι
δεν είναι παρά η συνέχεια του πολέμου με άλλα μέσα...
Ειρήνη δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν επικρατεί
και δεν γίνεται αμοιβαία σεβαστή η Δικαιοσύνη...
Και η Ελλάδα σήμερα πολλαπλώς αδικείται,
καθυβρίζεται και "υπομένει" χάριν της "ειρήνης"...
Ως πότε, όμως;
Διότι "όστις άρχεται χειρών αδίκων"
θα πρέπει να γνωρίζει ότι:
ΚΑΙ ΜΙΣΗ ΚΑΙ ΜΑΧΑΣ
ΕΝ ΑΛΛΗΛΟΙΣ ΠΑΡΕΧΕΙ,
Η ΔΕ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
ΟΜΟΝΟΙΑΝ ΚΑΙ ΦΙΛΙΑΝ.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ, Πλάτωνος Πολιτεία Α΄, 23