18 Οκτωβρίου 2007

ΠΟΙΑ ΕΙΡΗΝΗ; ΟΤΑΝ ΓΥΡΩ ΜΑΣ ΜΑΙΝΕΤΑΙ Η ΑΔΙΚΙΑ;


Κάθε τόσο ανταλλάσσονται ευχές για "ειρήνη"...

Αλλά ποιά ειρήνη;

Όταν γύρω μας μαίνεται η αδικία;

Όταν οι αναγκαστικοί γείτονές μας

-διότι φυσικά τους γείτονές σου δεν τους επιλέγεις,

όταν έρχονται αυτοί και σε βρίσκουν-

συνέχεια απλώνουν τα χέρια τους,

συνέχεια διεκδικούν ό,τι δεν τους ανήκει,

για ποιά "ειρήνη" μιλάμε;


Η απατηλή "ειρήνη" που ζούμε, αποδεικνύεται ότι

δεν είναι παρά η συνέχεια του πολέμου με άλλα μέσα...

Ειρήνη δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν επικρατεί

και δεν γίνεται αμοιβαία σεβαστή η Δικαιοσύνη...

Και η Ελλάδα σήμερα πολλαπλώς αδικείται,

καθυβρίζεται και "υπομένει" χάριν της "ειρήνης"...

Ως πότε, όμως;

Διότι "όστις άρχεται χειρών αδίκων"

θα πρέπει να γνωρίζει ότι:


ΣΤΑΣΕΙΣ ΓΑΡ Η ΓΕ ΑΔΙΚΙΑ
ΚΑΙ ΜΙΣΗ ΚΑΙ ΜΑΧΑΣ
ΕΝ ΑΛΛΗΛΟΙΣ ΠΑΡΕΧΕΙ,
Η ΔΕ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
ΟΜΟΝΟΙΑΝ ΚΑΙ ΦΙΛΙΑΝ.


ΣΩΚΡΑΤΗΣ, Πλάτωνος Πολιτεία Α΄, 23


Αναρτήθηκε από:
Ετικέτες ,
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός!»

Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός!»

(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!

Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!