Π(τ)όλεμος* πάντων μὲν πατήρ ἐστι, πάντων δὲ βασιλεύς, καὶ τοὺς μὲν θεοὺς ἔδειξε τοὺς δὲ ἀνθρώπους, τοὺς μὲν δούλους ἐποίησε τοὺς δὲ ἐλευθέρους.
Ο Π(τ)όλεμος* είναι μεν πατέρας των πάντων, αλλά και των πάντων βασιλεύς. Και τους μεν Θεούς ανέδειξε, τους δε Ανθρώπους, άλλους τους έκανε Δούλους κι άλλους Ελεύθερους!
(Ηράκλειτος, απόσπ. 53)
* Πόλεμος -Λόγος. Στην Αρχαία μας Γλώσσα, ο "Πόλεμος" συνδέεται άρρηκτα με τον Λόγο και εναλλακτικώς εμφανίζεται και ως "Πτόλεμος". Ο Ησύχιος ο Αλεξανδρεύς στο Λεξικό του, δίνει την εξής αποκαλυπτική ερμηνεία: "Πόλεμος - Ο το παν διοικών λόγος"!
Εξάλλου, έχουμε και τα ονόματα:Τρι-πτόλεμος (= ο τριπλός ηλιακός λόγος), Νεο-πτόλεμος (= ο νέος λόγος) και Πτολεμαίος (= ο ιδρυτής τής Βιβλιοθήκης τής Αλεξανδρείας, πρώτος τής Δυναστείας τών Πτολεμαίων / Βασιλέων τού Λόγου, υποστηρικτών των Γραμμάτων και των Τεχνών, που κυβέρνησαν την Αίγυπτο επί τρείς αιώνες).
Επίσης, σύμφωνα με την Ελληνική Θεολογία, η "Πρόμαχος", η "Υπέρμαχος", η "του Κοσμικού Πολέμου Στρατηγός", η "την όλην Ειμαρμένην κινούσα και ποδηγετούσα...", όπως αναφέρει ο Πρόκλος, δεν είναι άλλη από την Θεά τής Σοφίας Αθηνά! Η Θεά τής Σοφίας -και Πολιούχος αυτής τής Πόλεως- θέλει τούς ακολούθους της να συνδυάζουν δύο κύρια χαρακτηριστικά: Να είναι Φιλόσοφοι και Πολεμιστές!
Άρα, ο Πόλεμος - Πτόλεμος γίνεται για την επικράτηση τού Λόγου και τής λογοϊκής-λογικής συμπεριφοράς πάνω στην Α-λογία και τους εκφραστές της. Και, βεβαίως, δεν περιορίζεται μόνο στην διά φυσικών όπλων σύγκρουση, αλλά περιλαμβάνει και κάθε άλλη μορφή του, όπως τον πνευματικό και, ιδίως, τον ιδεολογικό Πόλεμο!
Υπ' αυτή την έννοια, μπορούμε να αντιληφθούμε ορθότερα και το νόημα τού αρχαίου διαχωρισμού μεταξύ "Ελλήνων" και "Βαρβάρων", ήτοι, Έλληνες = οι φορείς τού Κοσμικού Λόγου και του Φωτός - Βάρβαροι = οι φορείς τής Α-λογίας, του πνευματικού Σκότους και των χθόνιων μολυσμών... Διαχωρισμός που, καθώς φαίνεται, δεν έπαψε να υφίσταται κι ούτε θα πάψει... όσο θα υπάρχει Κόσμος και Ρέον Γίγνεσθαι!
Άρα, ο Πόλεμος - Πτόλεμος γίνεται για την επικράτηση τού Λόγου και τής λογοϊκής-λογικής συμπεριφοράς πάνω στην Α-λογία και τους εκφραστές της. Και, βεβαίως, δεν περιορίζεται μόνο στην διά φυσικών όπλων σύγκρουση, αλλά περιλαμβάνει και κάθε άλλη μορφή του, όπως τον πνευματικό και, ιδίως, τον ιδεολογικό Πόλεμο!
Υπ' αυτή την έννοια, μπορούμε να αντιληφθούμε ορθότερα και το νόημα τού αρχαίου διαχωρισμού μεταξύ "Ελλήνων" και "Βαρβάρων", ήτοι, Έλληνες = οι φορείς τού Κοσμικού Λόγου και του Φωτός - Βάρβαροι = οι φορείς τής Α-λογίας, του πνευματικού Σκότους και των χθόνιων μολυσμών... Διαχωρισμός που, καθώς φαίνεται, δεν έπαψε να υφίσταται κι ούτε θα πάψει... όσο θα υπάρχει Κόσμος και Ρέον Γίγνεσθαι!
Ιαλυσσός
ΣΗΜ. ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΥΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΙΧΩΡ - ΤΕΥΧΟΣ 103 (ΙΑΝ. - ΦΕΒ. 2009) ΜΕ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ: ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΥ, ΧΡΗΣΜΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ: ΠΟΛΕΜΟΣ ΠΑΝΤΩΝ ΠΑΤΗΡ...
