Ὁ Χρόνος ὡς πρὸς μὲν τὸ «Τώρα» εἶναι πεπερασμένος, ὡς πρὸς δὲ
τὰ μέρη του, ποὺ ὑπάρχουν διττῶς (δηλ. τὸ Παρελθὸν καὶ τὸ Μέλλον), εἶναι ἄπειρος…
Ὁ χρόνος τῷ μὲν νῦν πεπέρασται, τοῖς δὲ μέρεσιν ἄπειρός ἐστι
διττοῖς ὑπάρχουσι.
Πρόκλος, Πλατωνικὴ Θεολογία.