Τῶν ἐπιθυμιῶν αἱ μέν εἰσι
φυσικαὶ καὶ ἀναγκαῖαι͵ αἱ δὲ φυσικαὶ καὶ οὐκ ἀναγκαῖαι͵ αἱ δὲ οὔτε
φυσικαὶ οὔτε ἀναγκαῖαι͵ ἀλλὰ παρὰ κενὴν δόξαν γινόμεναι.
(Φυσικὰς καὶ ἀναγκαίας
ἡγεῖται ὁ Ἐπίκουρος τὰς ἀλγηδόνος ἀπολυούσας͵ ὡς ποτὸν ἐπὶ δίψους· φυσικὰς
δὲ οὐκ ἀναγκαίας δὲ τὰς ποικιλλούσας μόνον τὴν ἡδονὴν͵ μὴ ὑπεξαιρουμένας δὲ
τὸ ἄλγημα͵ ὡς πολυτελῆ σιτία· οὔτε δὲ φυσικὰς οὔτε ἀναγκαίας͵ ὡς
στεφάνους καὶ ἀνδριάντων ἀναθέσεις).
Ἐν αἷς τῶν φυσικῶν
ἐπιθυμιῶν μὴ ἐπ΄ ἀλγοῦν δὲ ἐπαναγουσῶν ἐὰν μὴ συντελεσθῶσιν͵ ὑπάρχει ἡ
σπουδὴ σύντονος͵ παρὰ κενὴν δόξαν αὗται γίνονται͵ καὶ οὐ παρὰ τὴν ἑαυτῶν φύσιν
οὐ διαχέονται ἀλλὰ παρὰ τὴν τοῦ ἀνθρώπου κενοδοξίαν.
Από τις επιθυμίες, ορισμένες
είναι φυσικές και αναγκαίες, άλλες είναι φυσικές και μη αναγκαίες,
και άλλες δεν είναι ούτε φυσικές ούτε αναγκαίες, αλλά γεννιούνται από
ματαιοδοξία.
(Ο Επίκουρος θεωρεί φυσικές
και αναγκαίες επιθυμίες εκείνες που θέτουν τέλος στον πόνο, όπως, για παράδειγμα,
το νερό παύει την δίψα· φυσικές και μη αναγκαίες είναι εκείνες που απλώς
διαφοροποιούν την ηδονή αλλά δεν αναιρούν τον πόνο, όπως, για παράδειγμα, οι
πολυτελείς τροφές· ούτε φυσικές ούτε αναγκαίες είναι, για παράδειγμα, οι
στέφανοι και οι ανδριάντες -η φήμη και η υστεροφημία).
Οι φυσικές επιθυμίες εκείνες
που αν δεν ικανοποιηθούν, δεν προκαλούν κανέναν πόνο, αλλά που η προσπάθεια για
την ικανοποίησή τους παραμένει έντονη, γεννιούνται από ματαιοδοξία, και για το
ότι δεν φεύγουν, δεν φταίει η φύση τους, αλλά η ματαιοδοξία του ανθρώπου.
Ἐπίκουρος,
«Κύριαι Δόξαι».