Α ΡΟΔΟΧΡΩΣ ΕΛΕΝΑ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙ ΚΟΣΜΟΣ!

Ἄμμες δ᾽ αἱ πᾶσαι συνομάλικες, αἷς δρόμος ωὑτὸς
χρισαμέναις ἀνδριστὶ παρ᾽ Εὐρώταο λοετροῖς,
τετράκις ἑξήκοντα κόραι, θῆλυς νεολαία,

τᾶν οὐδ᾽ ἄν τις ἄμωμος, ἐπεί χ᾽ Ἑλένᾳ παρισωθῆ.
Ἀὼς ἀντέλλοισα καλὸν διέφαινε πρόσωπον
πότνι᾽ ἄνυξέ τε λευκὸν ἔαρ χειμῶνας ἀνέντος·
ὧδε καὶ ἁ χρυσέα Ἑλένα διεφαίνετ᾽ ἐν ἁμῖν.
Πιείρᾳ μέγα λᾷον ἀνέδραμε κόσμος ἀρούρᾳ

ἢ κάπῳ κυπάρισσος, ἢ ἅρματι Θεσσαλὸς ἵππος,
ὧδε καὶ ἁ ῥοδόχρως Ἑλένα Λακεδαίμονι κόσμος.

Όλες οι συνομήλικες που στα νερά του Ευρώτα

σαν άντρες θε να τρέξουμε, διακόσιες και σαράντα

κόρες, κι ανάμεσα σε μας μόλις φανεί η Ελένη,

καμμιά από μας δεν θα βρεθεί να ’ναι χωρίς ψεγάδι.

Σαν την Αυγή το χάραμα την όψη της που δείχνει,

σαν άνοιξη κατάλευκη, σαν φεύγει ο χειμώνας,

τέτοια η Ελένη η χρυσή λάμπει ανάμεσά μας.

Στολίδι μες στον εύφορο αγρό είν’ το κυπαρίσσι,

όταν ψηλό ορθώνεται, μα και στο περιβόλι,

ή άλογο Θεσσαλικό στο άρμα είν’ στολίδι,

στη Λακωνία στόλισμα η ροδαλή Ελένη.

Θεοκρίτου, Ἑλένης Ἐπιθαλάμιος, στ. 22-31. Εἰδύλλια, ἀρ. 18.

Ἡ ἀπόδοση εἶναι ἀπὸ τὶς Ἐκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ, Ἀθήνα 1995.