Ω, φίλε, επεί νόστησας εελδομένοισι μάλ' ημίν
ούδ' έτ' οϊομένοισι, Θεοί δέ σε ήγαγον αυτοί,
ούλε τε καί μάλα χαίρε, Θεοί δέ τοι όλβια δοίεν!
Ω, φίλε, αφού παλινόστησες (επέστρεψες) κι εμείς πολύ σε περιμέναμε,
ακόμα δεν μπορούμε να το πιστέψουμε, οι ίδιοι οι Θεοί σε έφεραν,
να είσαι καλά (ακέραιος) και να χαίρεσαι, οι δε Θεοί νά σού δίνουν τα όλβια (τα πλήρη, τα ολοκληρωμένα, τα ευτυχή)!