Την Ελληνικήν αλκήν απρόσμαχον ούσαν,
οσάκις τύχοι κόσμου και συντάξεως ομοφρονούσης και νουν έχοντος ηγεμόνος…
και ότι τωι πρώτωι κατ΄ αρετήν εδύναντο μη φθονείν,
αλλά πείθεσθαι και ακολουθείν,
ου μόνον αυτούς… διεφύλαξαν ελευθέρους,
αλλά και των άλλων Ελλήνων ως πλείστους ελευθερούντες και σώζοντες…
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ