14 Φεβρουαρίου 2017

ΦΙΛΟΤΗΣ - ΙΜΕΡΟΣ - ΟΑΡΙΣΤΥΣ - ΠΑΡΦΑΣΙΣ



«Ὅπως λέει ὁ Ὅμηρος στὴν Ἰλιάδα (Ξ 216-7) ὁ ἵμερος εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ 4 δῶρα τῆς Ἀφροδίτης, ποὺ ἔχει κλεισμένα μέσα στὴν κεντημένη ζώνη της, τὸν ὀνομαζόμενο «κεστὸν ἱμάντα»:
«ἔνθ' ἔνι μὲν φιλότης, ἐν δ' ἵμερος, ἐν δ' ὀαριστὺς 
πάρφασις, ἥ τ' ἔκλεψε νόον πύκα περ φρονεόντων» 

«χάρις καὶ πόθος εἶν’ αὐτοῦ, γλυκόλογα εἶναι μέσα, 
συνομιλιά, καλὴ τὸν νοῦν νὰ κλέψη καὶ φρονίμων»
(Ἀπόδοση Ἰ. Πολυλάς).

Τὰ 4 αὐτὰ δῶρα εἶναι ἐνδιαφέρον νὰ παρατηρήσει κανεὶς ὅτι σχετίζονται μὲ δύο κέντρα, τῆς καρδιᾶς καὶ τῆς κεφαλῆς.
Κατ’ ἀρχὰς ἡ φιλότης, ποὺ εἶναι ἡ ἀγάπη, ἀφορᾶ τὸ κέντρο καρδιᾶς. Χωρὶς αὐτὴν δὲν νοεῖται ἐρωτικὴ σχέση στὴν ὁποία νὰ ἐφορεύει ἡ Θεά. Ἀκολουθεῖ ὁ ἵμερος, ὁ ὁποῖος ἔχει νὰ κάνει μὲ μιὰ ἐνέργεια ποὺ βγαίνει ἀπὸ τὰ μάτια, ποὺ βρίσκονται στὴν κεφαλή.
ὀαριστὺς εἶναι τὰ γλυκόλογα, ποὺ προϋποθέτουν τὸν λόγο, ὁ ὁποῖος ἐπίσης παράγεται στὸ κέντρο κεφαλῆς, καὶ τέλος,
πάρφασις εἶναι ἡ ψιθυριστὴ ἐρωτικὴ συνομιλία, ποὺ προϋποθέτει τὴν συμμετοχὴ τῆς ἀκοῆς, μέσῳ τῶν ὤτων, τὰ ὁποῖα ἐπίσης ἑδράζονται στὸ κέντρο κεφαλῆς. 
 Βλέπουμε, λοιπόν, ὅτι ὁ ἔρωτας, ποὺ ἀνήκει στὴν δικαιοδοσία τῆς Θεᾶς Ἀφροδίτης, ἀνάβει μιὰ φλόγα στὴν καρδιά, ποὺ συντηρεῖται ἀπὸ διεργασίες τῆς κεφαλῆς, καὶ μετὰ ἀκολουθεῖ τὸ κέντρο ζωῆς»...




Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!