1 Αυγούστου 2015

ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ, ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ


Τίτλος: Φιλοκτήτης
Είδος: Αρχαίο δράμα | Τραγωδία
Έτος: - 409
Συγγραφέας: Σοφοκλής
Απόδοση: Τάσος Ρούσσος

Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Αλέξης Μινωτής
Ενδυματολόγος: Αντώνης Φωκάς
Σκηνογραφία: Βασίλης Βασιλειάδης
Συνθέτης: Θόδωρος Αντωνίου
Χορογράφος: Μαρία Μ. Χορς
Μουσική διδασκαλία: Έλλη Νικολαΐδου
Βοηθός σκηνοθέτη: Γιώργος Μεσσάλας
Κομμωτής - Κατασκευαστής περουκών: Θ. Αναπλιώτης

Διανομή:

Οδυσσέας Στέλιος Βόκοβιτς
Νεοπτόλεμος Χρήστος Πάρλας
Νεοπτόλεμος Αλέξανδρος Αντωνόπουλος
Φιλοκτήτης Αλέξης Μινωτής
Έμπορος Θόδωρος Μορίδης
Ηρακλής Βασίλης Κανάκης
Χορός Κώστας Κοκκάκης
Χορός Κώστας Κοσμόπουλος
Χορός Θόδωρος Δημήτριεφ
Χορός Θάνος Δαδινόπουλος
Χορός Χριστόφορος Καζαντζίδης
Χορός Θόδωρος Συριώτης
Χορός Δημήτρης Τσούτσης
Χορός Γιώργος Γεωργίου
Χορός Κώστας Γαλανάκης
Χορός Δάνης Κατρανίδης
Χορός Μπάμπης Γιωτόπουλος
Χορός Δημήτρης Γεννηματάς
Χορός Κώστας Καγξίδης
Χορός Ναπολέων Ροδίτης
Χορός Κώστας Τύμβιος
Χορός Γιώργος Κώνστας
Χορός Θάνος Καληώρας
Χορός Δημήτρης Λιαγκας

Τόπος & Χρόνος
Πρώτη παραγωγή
Θεατρική περίοδος: Θερινή 1977
10/07/1977 Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, Δήμος Ασκληπιείου, Ελλάδα

ΠΗΓΗ
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!