20 Ιουλίου 2013

ΕΙΜΑΙ ΑΕΤΟΣ - ΣΤΑΥΡΑΕΤΟΣ

Στίχοι: Χάρης Προκοπίου
 Μουσική: Χρήστος Γιαννόπουλος
 Ερμηνεία: Δημήτρης Μπάσης

Είχα γλιτώσει απ' τη βροχή, μα έπεσα στο ρέμα,
στα λόγια τους που πίστεψα και στο δικό τους ψέμμα.

Μα όσα κι αν τάξουν και να πουν, δεν θα με ξεγελάσουν,
δεν την πουλούν τη λεβεντιά, για να την αγοράσουν.


Εμένα μ' έπλασε ο Θεός, ψηλά για να πετάω∙
είμαι Αετός - Σταυραετός, στη γη δεν ακουμπάω,
έχω τον Άνεμο αδερφό, τον  Ήλιο αγκαλιάζω,
είμαι Αετός - Σταυραετός, στ' αστέρια εγώ φωλιάζω,

είμαι Αετός…

Και τα φτερά μου αν πλήγωσαν, εμένα δεν με πιάνουν,
στον Ήλιο δίπλα κάθομαι, μέσα στο φως με χάνουν.


Έχω φτερά και στην ψυχή, και μόνος μου πετάω,
βλέπω ανθρωπάκια από ψηλά, κι εγώ χαμογελάω.

Εμένα μ' έπλασε ο Θεός, ψηλά για να πετάω∙
είμαι Αετός - Σταυραετός, στη γη δεν ακουμπάω,
έχω τον Άνεμο αδερφό, τον  Ήλιο αγκαλιάζω,
είμαι Αετός - Σταυραετός, στ' αστέρια εγώ φωλιάζω,

είμαι Αετός…
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!