22 Ιουνίου 2013

ΟΜΗΡΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΕΡΜΗΝ





Ἠῷος γεγονς μέσ ματι γκιθάριζεν,
σπέριος βος κλέψεν κηβόλου πόλλωνος
τετράδι τ προτέρ, τ μιν τέκε πότνια Μαα.
ς καί, πειδ μητρς π' θανάτων θόρε γυίων,        
οκέτι δηρν κειτο μένων ερ ν λίκν,
λλ' γ' ναί̈ξας ζήτει βόας πόλλωνος
οδν περβαίνων ψηρεφέος ντροιο.
νθα χέλυν ερν κτήσατο μυρίον λβον·
ρμς τοι πρώτιστα χέλυν τεκτήνατ' οιδόν·            
ά ο ντεβόλησεν π' αλείσι θύρσι
βοσκομένη προπάροιθε δόμων ριθηλέα ποίην,
σαλα ποσν βαίνουσα· Δις δ' ριούνιος υἱὸς
θρήσας γέλασσε κα ατίκα μθον ειπε·
σύμβολον δη μοι μέγ' νήσιμον· οκ νοτάζω.         
Χαρε, φυν ρόεσσα, χοροιτύπε, δαιτς ταίρη,
σπασίη προφανεσα· πόθεν τόδε καλν θυρμα
αόλον στρακον σσο χέλυς ρεσι ζώουσα;
λλ' οσω σ' ς δμα λαβών· φελός τι μοι σσ,
οδ' ποτιμήσω· σ δέ με πρώτιστον νήσεις             
οκοι βέλτερον εναι, πε βλαβερν τ θύρηφιν·
γρ πηλυσίης πολυπήμονος σσεαι χμα
ζώουσ'· ν δ θάνς, τότε κεν μάλα καλν είδοις.

                           ΟΜΗΡΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΕΡΜΗΝ, ΣΤΙΧΟΙ 17-38




Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!