14 Μαρτίου 2013

ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ



Αφιερώνεται στην Νικάνδρα και στις ζωγραφικές αναζητήσεις της... που ακολουθούν τα ίχνη τών χαμένων χρωμάτων και μορφών τής Ιερής Ελλάδας.

Πολύχρωμα Μάρμαρα της Αρχαίας Ελλάδας.

"Το πόσο υπέροχα ήταν ζωγραφισμένη κάποτε η Ελληνική αρχιτεκτονική το μαρτυρεί ο Πλάτων. Οι επιγραφές επίσης μαρτυρούν ότι η πολύχρωμη ζωγραφική ήταν πολύτιμη όσο και η εργασία τού γλύπτη. Παρ' όλα αυτά τα χρώματα δεν επέζησαν στις χιλιετίες. Μόνον κάποια ίχνη σώζονται στους πόρους τού μαρμάρμου. 
Η ταινία μάς οδηγεί στους φημισμένους ιστορικούς χώρους της Ελλάδας: Απο την Σάμο, στο φημισμένο νεκροταφείο τής Αθήνας, στην Ακρόπολη, στους Δελφούς, στην Αίγινα. Οι αναλύσεις των καταλοίπων χρώματος βοηθούν, πέρα απο την ανασύνθεση τού αρχαίου χρωματισμού, και στο να γνωρίσουμε την αρχαία σημασία εκπληκτικών έργων τέχνης."

Περιοδικό "Αρχαιολογία", 2009.


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!