25 Ιουλίου 2012

ΤΑ "ΕΦ' ΗΜΙΝ" ΚΑΙ ΤΑ "ΟΥΚ ΕΦ' ΗΜΙΝ"...

Τῶν ὄντων τὰ μέν ἐστιν ἐφ' ἡμῖν, τὰ δὲ οὐκ ἐφ' ἡμῖν.
Ἐφ' ἡμῖν μὲν ὑπόληψις, ὁρμή, ὄρεξις, ἔκκλισις καὶ ἑνὶ λόγῳ ὅσα ἡμέτερα ἔργα·
οὐκ ἐφ' ἡμῖν δὲ τὸ σῶμα, ἡ κτῆσις, δόξαι, ἀρχαὶ καὶ ἑνὶ λόγῳ ὅσα οὐχ ἡμέτερα ἔργα.


Εκ των πραγμάτων άλλα μεν είναι ἐφ' ἡμῖν, (δηλαδή είναι στην σφαίρα της δικής μας εξουσίας), και άλλα είναι οὐκ ἐφ' ἡμῖν, (δηλαδή δεν ανήκουν στην σφαίρα της δικής μας εξουσίας).

Ἐφ' ἡμῖν είναι η υπόληψις (δηλ. η εντύπωση, η γνώμη που σχηματίζουμε για τα πράγματα), 
η ορμή (δηλ. η παρόρμηση, η κίνηση της ψυχής μας προς κάποιο στόχο ή σκοπό), 
η όρεξις (δηλ. η φυσική επιθυμία για κάτι που θέλουμε), 
η έκκλισις (δηλ. η παρέκκλιση, η αποστροφή προς κάτι που δεν θέλουμε), και μ' έναν λόγο, όσα είναι δικά μας έργα. 

Οὐκ ἐφ' ἡμῖν είναι το σώμα (δηλ. η σωματική διάπλαση και τα εν γένει σωματικά χαρακτηριστικά), 
κτήσις (δηλ. τα υλικά αποκτήματα), 
οι δόξες (δηλ. οι γνώμες που σχηματίζουν οι πολλοί), 
οι αρχές (δηλ. οι θέσεις εξουσίας),
και μ' έναν λόγο, όσα δεν είναι δικά μας έργα.  

Επίκτητος, Εγχειρίδιον 
(Σύγχρονη Απόδοση: Ιαλυσσός)

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!