11 Απριλίου 2012

Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ 4ΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1936 - 1940

Το βράδυ της 4ης Αυγούστου του 1936, ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ καλεί τους υπουργούς του στο Υπουργείο Εξωτερικών για έκτακτο Υπουργικό Συμβούλιο, ανακοινώνοντάς τους την επιβολή, με την έγκριση τού Βασιλιά, της Δικτατορίας. Ο αιφνιδιασμός των κομμάτων και εν γένει της κοινωνίας δεν ήταν δύσκολος, αφού ο ΜΕΤΑΞΑΣ από τις κυβερνητικές θέσεις που κατείχε κατάφερε να προωθήσει τους δικούς του ανθρώπους σε θέσεις κλειδιά του κρατικού μηχανισμού. 
Το Μεταξικό καθεστώς προσπάθησε να καταστείλει και να ελέγξει το συνδικαλιστικό και εργατικό κίνημα με την κρατικοποίησή του και με ορισμένα φιλεργατικά μέτρα, όπως την λειτουργία τού ΙΚΑ και τις εργατικές εκδρομές. Παρ' όλα αυτά, δεν κατάφερε ποτέ να συγκροτήσει ένα πλήρες θεσμικό πλαίσιο. 
Ουσιαστικά δύο ήταν οι κυρίαρχοι θεσμοί: Ο Βασιλιάς και ο αρχηγός τής Κυβέρνησης. Ο Δικτάτορας, μάλιστα, κυβέρνησε με συντακτικές πράξεις και με αναγκαστικούς νόμους. Εξάλλου, εντός τού καθεστώτος υπήρχε μία αντίθεση, διότι αφ' ενός ο ΜΕΤΑΞΑΣ, που επιθυμούσε μια πολιτική εθνοσοσιαλιστικού τύπου και αφ' ετέρου ο Βασιλιάς, που ήταν ο φορέας της εξουσίας, είχε μια καθαρά αγγλόφιλη διάθεση. 
Η επιβολή, μάλιστα, από το Βασιλιά τής Δικτατορίας σχετίζεται με την ανάγκη να νομιμοποιηθεί κοινωνικά και πολιτικά ο Θρόνος, που είχε βγει τραυματισμένος από τον Εθνικό Διχασμό και να προστατευτεί η αστική τάξη από τις νέες θέσεις τού σοσιαλισμού, που την παρότρυνε ν' αφήσει πίσω της το διχασμό και να προχωρήσει σε νέους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες. Ωστόσο, το νέο καθεστώς προσπαθεί να νομιμοποιηθεί στρέφοντας το βλέμμα του στο παρελθόν και επιχειρώντας να ενωθεί μαζί του...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!