30 Νοεμβρίου 2011

ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ



Ταινία του 1969. Από το ομώνυμο θεατρικό έργο τού Αλέξη Πάρνη.


Υπόθεση: Κατά τον απελευθερωτικό αγώνα της Κύπρου, ένας αγωνιστής συλλαμβάνεται από τους Άγγλους και καταδικάζεται σε θάνατο. Οι συναγωνιστές του όμως βρίσκουν την ευκαιρία και συλλαμβάνουν έναν γιατρό, γιο μιας Αγγλίδας λαίδης. Όταν ο Κύπριος αγωνιστής θα κρεμαστεί από τους Άγγλους, η μάνα του θα απαγορεύσει να εκτελεστεί ο Άγγλος αιχμάλωτος...

Ηθοποιοί:
Κατίνα Παξινού (Λαμπρινή)
Άγγελος Αντωνόπουλος (λοχαγός Ρίτσαρντ Κιτς)
Σταύρος Ξενίδης (Τζορτζ ΜακΛέιν)
Ζωρζ Σαρρή (Γκλόρια Πάτερσον)
Anne Lonnberg (Κέιτ Πάτερσον)
Κώστας Καστανάς (Ντέιβι Πάτερσον)
Κώστας Μεσσάρης (Κυριακούλης)
Χριστόφορος Ζήκας, Τάκης Ασημακόπουλος, Ανίτα Παγώνη, Νίκος Πασχαλίδης, Μάρθα Χαϊλοβα, Γιώργος Καύκας, Λεωνίδας Χανιώτης, Γιάννης Τότσικας, Μάνια Κολιανδρή.

Σκηνοθεσία: Γιώργος Σκαλενάκης.
Μουσική: Μίμης Πλέσσας.
Τραγούδι: Μιχάλης Βιολάρης.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!