16 Νοεμβρίου 2010

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΑΡΑΟΥΚΑΝΩΝ ΤΗΣ ΧΙΛΗΣ


Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΑΡΑΟΥΚΑΝΩΝ ΤΗΣ ΧΙΛΗΣ

Στο βιβλίο αυτό ο Λόνκο Κιλαπάν, επίσημος ιστορικός και αρχηγός της Αραουκάνικης Φυλής, ισχυρίζεται και αποδεικνύει με πλήθος στοιχεία, ότι οι Αραουκάνοι είναι απόγονοι αρχαίων Ελλήνων και συγκεκριμένα Σπαρτιατών, που οδηγήθηκαν στη Χιλή περί το 600 π.Χ. και ίδρυσαν εκεί δική τους αποικία. Όπως μας λέει ο ίδιος, η γνώση αυτή μεταδιδόταν μυστικά από τον έναν Επεουτούβε (=επίσημο ιστορικό των Αραουκάνων) στον άλλο για πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια.


Η μυστηριώδης αυτή φυλή της Νότιας Αμερικής, που αριθμεί περί τις 400.000 ψυχές, έχει προκαλέσει τον παγκόσμιο θαυμασμό για τις αρετές της και ιδίως για την ακατάβλητη μαχητικότητά της μέσα στην πρόσφατη ιστορία, αφού αντιστάθηκε με επιτυχία επί 300 χρόνια και ποτέ δεν κατακτήθηκε από τους Ισπανούς, ούτε με τα όπλα ούτε μέσω της θρησκείας. Από πού αντλούσαν την δύναμή τους, ποια ήταν η καταγωγή και η κοσμοθεώρηση των αξιοθαύμαστων αυτών ανθρώπων;
Μέχρι πρόσφατα είχαν διατυπωθεί μόνο θεωρίες, πολλές από τις οποίες πλησίασαν και ορισμένες μάλιστα άγγιξαν την αλήθεια: Οι άνθρωποι αυτοί ανήκουν στην λευκή φυλή, έχουν ευρωπαϊκή καταγωγή, έφτασαν στη Χιλή από τα δυτικά (μέσω του Ειρηνικού Ωκεανού), στη γλώσσα τους συναντώνται πολλές ελληνικές λέξεις κλπ. Όμως οι ίδιοι, μέχρι πρόσφατα δεν είχαν ακόμα μιλήσει. Τότε, σε ένα κρίσιμο Συμβούλιό τους αποφασίστηκε η δημοσιοποίηση της καταγωγής τους και ανατέθηκε στον Λόνκο Κιλαπάν, να προβεί σε σχετικές ανακοινώσεις και συγγράψει σχετικό βιβλίο. Το βιβλίο γράφτηκε στην ισπανική γλώσσα, που είναι η επίσημη γλώσσα της Χιλής, με τίτλο “El Origen Griego de los Araucanos” (Η ελληνική καταγωγή των Αραουκάνων) και εκδόθηκε το 1974 από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις του Σαντιάγο. Το βιβλίο αυτό είχαμε την χαρά και την τιμή να παρουσιάσουμε για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα σε επιμελημένη μετάφραση του δικηγόρου, συγγραφέα και μεταφραστή Γιώργου Λαθύρη. Το βιβλίο είναι γραμμένο με τον λακωνικό τρόπο που συνήθιζαν να εκφράζονται οι αρχαίοι Σπαρτιάτες· έτσι, πίσω από τις γραμμές υπάρχει ένα “δεύτερο” και ένα “τρίτο βιβλίο”, που ανευρίσκεται σε μια δεύτερη και τρίτη ανάγνωση.
Ένας λαός όμορφος και γενναίος, με πάθος για την ελευθερία, σε μια κοινωνία που λειτουργεί με τους μυστικούς νόμους του Λυκούργου... είναι ένα συγκλονιστικό θέμα που δεν μπορεί να αφήσει αδιάφορο κανέναν Έλληνα, αλλά και κανέναν απροκατάληπτο ερευνητή της αλήθειας! Εξάλλου, όπως αποδεικνύεται και από την πρόσφατη Ιστορία, Ελλάδα και Χιλή συνδέονται περιέργως με μια “ανεξήγητη” συμπάθεια...
Ο γνωστός νομπελίστας ποιητής Πάμπλο Νερούδα ήταν Αραουκάνος, και στο έργο του “Κάντο Χενεράλ”, που μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης, κάνει υπαινικτικές αλλά σαφείς αναφορές για το θέμα αυτό....Είναι καιρός μέσα από το βιβλίο αυτό να μάθουμε την αλήθεια, μια αλήθεια που μπορεί να λειτουργήσει πάνω μας σαν ένα "σοκ ιστορικής μνήμης", μια αλήθεια που μας αφορά όλους!
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!