13 Μαρτίου 2010

ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΟΥ ΣΟΛΩΝΟΣ... ΚΑΙ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΠΑΡΑΠΟΝΟ.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΟΙ; 

ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΑΥΤΟ ΘΕΛΗΣΕ ΚΑΠΟΤΕ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ Ο ΣΟΛΩΝΑΣ - ΤΗ ΔΙΗΓΗΣΗ ΤΗ ΧΡΩΣΤΟΥΜΕ ΠΑΝΤΟΤΕ ΣΤΟΝ ΔΙΟΓΕΝΗ ΛΑΕΡΤΙΟ. ΝΑ ΛΟΙΠΟΝ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΟΥ ΕΔΩΣΕ: 

“ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΤΟΝ ΙΣΤΟ ΤΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ: ΑΝ ΠΕΣΕΙ ΠΑΝΩ ΤΟΥ ΚΑΤΙ ΕΛΑΦΡΥ, ΑΥΤΟΣ ΑΝΤΕΧΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΟΧΩΡΕΙ. ΑΝ ΟΜΩΣ ΠΕΣΕΙ ΕΠΑΝΩ ΤΟΥ ΚΑΤΙ ΒΑΡΥΤΕΡΟ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ, ΤΟΝ ΤΡΥΠΑΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΝΑΕΙ”*

ΚΑΙ ΗΘΕΛΕ, ΦΑΙΝΕΤΑΙ, ΜΕ ΑΥΤΟ ΝΑ ΠΕΙ ΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΝΑ ΞΕΦΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ “ΒΑΡΟΣ” ΚΑΙ “ΔΥΝΑΜΗ”.

ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΟΥ ΣΟΛΩΝΑ ΗΤΑΝ ΠΩΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΛΑΟΥ:
ΑΥΤΟΙ ΓΑΡ ΤΟΥΤΟΥΣ ΗΥΞΗΣΑΤΕ, “ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΚΑΝΑΤΕ ΜΕΓΑΛΟΥΣ”.
ΠΟΤΕ ΘΑ ΠΑΨΕΙ ΑΡΑΓΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΑ ΣΦΑΛΜΑΤΑ Ο ΛΑΟΣ; 


ΠΗΓΗ: ΝΕΟΕΛΛΗΝ

*"Τοὺς δὲ νόμους τοῖς ἀραχνίοις ὁμοίους· καὶ γὰρ ἐκεῖνα, ἐὰν μὲν ἐμπέσηι τι κοῦφον καὶ ἀσθενὲς, στἐγειν· ἐὰν δὲ μεῖζον, διακόψαν οἴχεσθαι."

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!