9 Δεκεμβρίου 2009

“ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΙ’ ΑΡΕΤΗΣ” Π.ΕΛ.Α - ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ

Άμα το νεο-Ελληνικό έθνος απέκτησε μια μικρή κρατική οντότητα μετά την επανάσταση του 1821, είχε οντολογικό πρόβλημα προσδιορισμού της εθνικής του ταυτότητας, με θέμα “τι είναι και ποιός είναι Έλλην”. Θα ήταν συνέχεια του θεοκρατικού Βυζαντίου με κοινωνία υπηκόων, ή θα ανασυνδεόταν με την κλασσική αρχαιότητα, σε μια Ελληνική Αναγέννηση, κατά τα πρότυπα της Δύσεως και του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, με κοινωνία πολιτών; Με αυτό τον προβληματισμό συνεχίζουμε να βρισκόμαστε ακόμη και σήμερα, δημιουργώντας έτσι μια θολή κατάσταση στον προσδιορισμό του “ποιός είναι Έλληνας”, πράγμα που εθνικά μας έχει κοστίσει πολύ. Παραπαίοντας μεταξύ αρχαιότητας και Βυζαντίου το σημερινό Ελληνικό κρατίδιο δεν έχει κατορθώσει να αξιοποιήσει τις αξίες του παναρχαίου πολιτισμού μας, πράγμα που έκανε η Ευρωπαϊκή Δύση, δεν έχει κατορθώσει να γεννήσει έναν Ελληνικό Διαφωτισμό, που θα μας απαλλάξει από την μεμψιμοιρία και να μας δώσει το μεγάλο άλμα της προόδου, ώστε να μπορέσουμε, ως σύγχρονοι άνθρωποι, με υπερηφάνεια να πούμε, “είμαστε Έλληνες”. Ούτε έχουμε κατορθώσει να προχωρήσουμε ανεξάρτητα από το παρελθόν, με μια νέα ταυτότητα ενός αξιοπρεπούς και προηγμένου λαού.


Μ’ άλλα λόγια, το Ελληνικό κρατίδιο δεν μπόρεσε να αποκτήσει και να κατακτήσει την ανάπτυξη των προηγμένων, δυναμικών κρατών. Έμεινε στη σφαίρα της υπαναπτύξεως και της περιφερείας, με όλα τα κακά που αυτή συνεπάγεται. Μη όντας αυτάρκεις, στραφήκαμε σε ένα ιδεολογικό και κοινωνικό “πιθηκισμό”, πάντοτε μιμούμενοι τους προηγμένους, καθιστάμενοι ούτω δουλοπρεπείς στην σχέση μας με αυτούς. Δεν κατορθώσαμε να γεννήσουμε μια σταθερή, δική μας κοινωνική θέση και ιδεολογία. Η δημοκρατία μας είναι σκιά αυτής των προηγμένων. Με αυτή την νοοτροπία έχουμε εισέλθει στο παγκόσμιο πεδίο και η παγκόσμια θέση μας είναι η θέση του λιγότερο αναπτυγμένου, του λιγότερο αξιοπρεπούς, του λιγότερο υπολογισίμου, του λιγότερο αξιοπίστου, του λιγότερο ισχυρού. Ταυτοχρόνως, οι παγκόσμιοι ισχυροί, εκμεταλλευόμενοι την αδυναμία μας, μας αποπροσανατολίζουν έτι περισσότερο, για να διαιωνίζουν την δική μας αδυναμία και την δική τους ισχύ. Κάτω από αυτή τη σχέση, μας επιβάλλουν “δίκαιο ισχυρού”, δηλαδή αδικία, εις βάρος μιας ανεξάρτητης εθνική μας πορεία.


Ωσάν να μην έφταναν αυτά, τα τελευταία χρόνια έχει ενταθεί μια άχρωμη διαφθορά και σήψη, που δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά ηθική, θεσμική, πολιτική, πολιτειακή, ιδεολογική και εθνική. Ο φαύλος, ιδιοτελής, καιροσκόπος πολιτικός έχει επικρατήσει να αντιπροσωπεύει την πολιτική και ο αυθάδης πολίτης έχει αντικαταστήσει τον σώφρονα κι ενάρετο. Η κατ’ όνομα δημοκρατία που αποκτήσαμε με την σκέπη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως κατά την λεγομένη “μεταπολιτευτική περίοδο”, αυτοκαταστρέφεται υπό το βάρος ιδεολογικής πενίας και προσωπικών ανομιών.


Τα τελευταία δε χρόνια έχει καλλιεργηθεί μια συστηματική πολεμική κατά του έθνους, ώστε στο άκουσμα και μόνο της λέξεως “έθνος” αντιδρούν, ιδιαίτερα οι νέοι, με περιφρόνηση και άρνηση. Είναι η αρχή της πτώσεως της κοινωνίας μας μπροστά στην καταιγίδα μιας κακώς εννοουμένης και προωθουμένης παγκοσμιοποιήσεως, που αδίστακτα κατεδαφίζει και ανήθικα ισοπεδώνει τα αδύνατα έθνη υπέρ των ισχυρών. Κι’ εμείς ανήκομε στα αδύνατα έθνη προς κατεδάφιση και απερισκέπτως πέφτουμε στην παγίδα της παγκοσμίας προπαγάνδας. Εδώ έρχεται η ευθύνη και το χρέος του καθενός από μας να εγερθούμε...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!