22 Απριλίου 2009

ΑΝΩΝΥΜΟΥ ΕΛΛΗΝΟΣ: ΕΠΙΚΛΗΣΙΣ ΠΡΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΝ * ANONYMOUS: INVOCATION TO ALEXANDER




ΑΝΩΝΥΜΟΥ ΕΛΛΗΝΟΣ: ΕΠΙΚΛΗΣΙΣ ΠΡΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΝ
ANONYMOUS: INVOCATION TO ALEXANDER

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΔΗΜΟΣ ΜΟΥΤΣΗΣ
Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΛΕΒΕΝΤΙΑΣ

MUSIC: DIMOS MOUTSIS
THE DANCE OF BRAVERY


Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΔΑΡΕΙΟ, ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΙΣΣΟΥ.

ΑΡΧΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ:
Οι υμέτεροι πρόγονοι, ελθόντες εις Μακεδονίαν και εις την άλλην Ελλάδα, κακώς εποίησαν ημάς, ουδέν προηδικημένοι· εγώ δε των Ελλήνων ηγεμών κατασταθείς, και τιμωρήσασθαι βουλόμενος Πέρσας, διέβην ες την Ασίαν, υπαρξάντων υμών. Και γαρ Περινθίοις εβοηθήσατε, οι τον εμόν πατέρα ηδίκουν, και εις Θράκην, ης ημείς ήρχομεν, δύναμιν έπεμψεν Ώχος. Του δε πατρός αποθανόντος υπό των επιβουλευσάντων, ους ημείς συνετάξατε, ως αυτοί εν ταις επιστολαίς προς άπαντας εκομπάσατε...


ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΠΟΔΟΣΗ:
Οι δικοί σας πρόγονοι αφού ήρθαν στη Μακεδονία και την άλλη Ελλάδα, προξένησαν κακά σε εμάς, ενώ δεν είχαν πάθει κανένα αδίκημα πρωτύτερα από εμάς. Εγώ δε αφού εκλέχτηκα αρχηγός των Ελλήνων και επειδή ήθελα να τιμωρήσω τους Πέρσες, πέρασα στην Ασία, επειδή εσείς πρώτοι κάνατε εχθρική αρχή. Διότι και τους Περινθίους βοηθήσατε, και στη Θράκη, την οποία εμείς εξουσιάζαμε, έστειλε στρατιωτική δύναμη ο Ώχος. Αφού δε φονεύθηκε ο πατέρας μου από τους συνωμότες που επιβουλεύονταν τη ζωή του, τους οποίους εσείς οργανώσατε, όπως εσείς οι ίδιοι διαδόσατε με κομπασμό με τις επιστολές...

(Αρριανός, Αλεξάνδρου Ανάβασις, Βιβλ. Β΄)

ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΕΔΩ:
http://pyrisporos.blogspot.com/2008/1...




Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΤΗΝ ΝΥΣΑ ΤΗΣ ΙΝΔΙΑΣ:

Αρχαίο Κείμενο:
Ως δε επέμβη τηι Νύσηι Αλέξανδρος, εκπέμπουσι παρ αυτόν οι Νυσαίοι τον κρατιστεύοντα σφών, όνομα δε ην αυτώι Άκουφις, και ξυν αυτώι πρέσβεις των δοκιμωτάτων τριάκοντα, δεησομένους Αλεξάνδρου αφείναι τω θεώ την πόλιν. Παρελθείν τε δη ες την σκηνήν την Αλεξάνδρου τους πρέσβεις και καταλαβείν καθήμενον κεκονιμένον έτι εκ της οδού ξυν τοις όπλοις τοις τε άλλοις και το κράνος περικείμενον και το δόρυ έχοντα· θαμβήσαί τε ιδόντας την όψιν και πεσόντας ες γήν επί πολύ σιγήν έχειν...

Απόδοση:
Άμα έφθασεν ο Αλέξανδρος εις την Νύσαν, απέστειλαν προς αυτόν οι Νυσαίοι τον άριστον εξ αυτών άνδρα, όστις ωνομάζετο Άκουφις, και μαζί με αυτόν τριάκοντα πρέσβεις εκ των επιφανεστέρων συμπολιτών των, δια να παρακαλέσουν τον Αλέξανδρον να αφήση τήν πόλιν εις τον θεόν ελευθέραν. Και εισήλθαν λοιπόν εις την σκηνήν του Αλεξάνδρου οι πρέσβεις και τον εύρον να κάθηται και να είναι σκονισμένος ακόμη από τον δρόμον και μαζί με τα άλλα όπλα να φορή την περικεφαλαίαν και να κρατή και το δόρυ· έμειναν δε έκθαμβοι, καθώς είδαν το πρόσωπόν του, και αφού έπεσαν εις την γήν, έμειναν σιωπηλοί επί πολλήν ώραν...

ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΔΩ:
http://heliodromion.blogspot.com/2009...


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!