19 Αυγούστου 2008

Ο ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΟΣ ΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ.


Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΤΟΝ ΕΚΤΡΟΧΙΑΣΜΟ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΒΕΒΗΛΩΣΗΣ... ΑΠΟ ΑΣΧΕΤΟΥΣ "ΕΜΠΟΡΑΚΟΥΣ" ΤΟΥ ΘΕΑΜΑΤΟΣ...
ΠΕΡΙΣΥ, ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ "ΗΛΕΚΤΡΑΣ" ΤΟΥ ΕΥΡΙΠΙΔΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΛΟΔΑΠΟ STEIN ΑΚΟΥΣΤΗΚΕ Η ΚΡΑΥΓΗ: "ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ"!!! ΦΕΤΟΣ, ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ:

Επεισοδιακή ήταν το Σάββατο η δεύτερη παράσταση της Μήδειας του Ευριπίδη στην Επίδαυρο, καθώς το κοινό αποδοκίμασε έντονα τη συμπαραγωγή ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας και Ελληνικού Φεστιβάλ, που ανέβηκε υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Ανατόλι Βασίλιεφ, με τη Λυδία Κονιόρδου στον ομώνυμο ρόλο.

Χαρακτηριστική της ατμόσφαιρας, που επικράτησε στο αρχαίο θέατρο, η σκηνή που περιγράφεται στα Νέα:

O Ιάσων (Νίκος Ψαρράς), πεσμένος πάνω από τα νεκρά παιδιά του -που όμως είναι πάνινες κούκλες- αρχίζει να τους τραγουδάει. Γέλια από το κοίλον. Ο ηθοποιός διακόπτει, ανασηκώνει το κεφάλι και απευθυνόμενος προς το κοινό λέει: «Έλεος!». Και η απάντηση: «Αυτό λέμε κι εμείς»...


ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!