28 Ιουνίου 2008

ΝΑ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΕΞΗΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ "ΕΚ ΠΡΟΘΕΣΕΩΣ" ΦΘΟΡΑ ΤΗΣ ΑΡΡΕΝΟΣ ΑΡΧΗΣ...


"Η αρσενική αρχή
είναι περιζήτητη και πρέπει να προστατεύεται
στα πρώτα βήματα της
Το θηλυκό θα βρει τον δρόμο του ,είναι ανθεκτικό,και
ακατάστρεπτο.
Το αρσενικό όμως είναι πολύ ευάλωτο μέχρι να σταθεροποιηθεί
και θα δώσει μεγάλους αγώνες για να επιβιώσει.
Πρέπει να βοηθήσεις ένα αγόρι να γίνει ΄άντρας' και δεν μπορείς να επαναπαυτείς
στην φύση, ότι θα κάνει το έργο της.
Η μητέρα εδώ και η γυναίκα έχει
το πρώτο ρόλο σε άμεση και πρώτη επαφή με το παιδί.

Πώς να βοηθήσει όμως μία μητέρα το παιδί της, όταν στην ουσία δεν μπορεί
να βοηθήσει τον εαυτό της ΄σένα αντροκρατούμενο κόσμο;
Όταν η ίδια έχει
υποφέρει πολλά από μια κακώς εννοούμενη αρσενικότητα;

Μήπως
η ομοφυλοφιλία είναι σε τελική ανάλυση η εκδίκηση των γυναικών;
Των γυναικών που έχουν υποστεί πολλά στο πέρασμα των αιώνων από αρσενικούς εκπροσώπους;
Μήπως διέβρωσαν και υπέσκαψαν την αρσενικότητα
φτιάχνοντας ‘άντρες’
που θα βρεθούν΄θα πολλές φορές στην ίδια αδύναμη και ταπεινωτική θέση με την δική τους;
Ή μήπως είναι στοιχείο
της εντροπίας που οδηγεί σένα θερμοδυναμικό σεξουαλικό θάνατο εξισώνοντας και ομογενοποιώντας τις πρωταρχικές ενέργειες;"

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!