Ο Κροίσος, βασιλιάς των Λυδών, φοβούμενος την περαιτέρω επέκταση της δυνάμεως των Περσών και σχεδιάζοντας να τους ανακόψει με επιθετικό πόλεμο, σκέφθηκε να ανεύρει το αψευδέστατο μαντείο του κόσμου. Έστειλε ταυτόχρονα θεοπρόπους στα σπουδαιότερα μαντεία της εποχής, με την εντολή να εμφανιστούν όλοι και να πάρουν χρησμό την 100ή ακριβώς μέρα από την αναχώρησή τους από τις Σάρδεις. Το ερώτημα ήταν “Τι έκανε ο Κροίσος εκείνη την ημέρα;” και να φέρουν σε αυτόν γραπτή την απάντηση.
Την ημέρα εκείνη ο Κροίσος έκανε κάτι εντελώς ασυνήθιστο για βασιλιά: Έσφαξε μια χελώνα και ένα αρνί και έβραζε τα τεμάχιά τους μέσα σε ένα χάλκινο λέβητα, σκεπασμένον με χάλκινο πώμα.
Εύστοχη υπήρξε η απάντηση του Αμφιάραου, αλλά η Πυθία του έδωσε την εξής καταπληκτική απάντηση:
Οίδα δ΄εγώ ψάμμου τ΄αριθμόν και μέτρα θαλάσσης
και κωφού συνίημι και ου φωνεύντος ακούω.
Οδμή μ΄ες φρένας ήλθε κραταιρίνοιο χελώνης
εψομένης εν χαλκώ αμ αρνείοισι κρέεσσιν,
η χαλκός μεν υπέστρωται, χαλκόν δ΄επίεσται.
( Ηρόδοτος )
Τότε ο Κροίσος τέλεσε πλουσιώτατες θυσίες και χρύσωσε κυριολεκτικά τους Δελφούς με αμύθητης αξίας αφιερώματα.
Κατόπιν, υπέβαλε το κανονικό ερώτημά του, σχετικά με τον πόλεμο που σχεδίαζε κατά των Περσών.
Η Πυθία του έδωσε τον εξής χρησμό:
Κροίσος Άλυν (ποταμόν) διαβάς, μεγάλην αρχήν καταλύσει.
Ο Κροίσος διέβη τον Άλυ ποταμό, βέβαιος για τον θρίαμβό του... Όμως, η αρχή που καταλύθηκε δεν ήταν αυτή των Περσών, αλλά η δική του, διότι ηττήθηκε κατά κράτος... Ο χρησμός εκπληρώθηκε! Η ερμηνεία του Κροίσου αποδείχθηκε βιαστική και μονομερής... καθώς ο χρησμός δεν τον προέτρεπε να διαβεί τον Άλυ ποταμό (φυσικό σύνορο της επικράτειάς του), αλλά να είναι πολύ προσεκτικός εάν τυχόν τον διαβεί, καθώς η σύγκρουση θα ήταν καταλυτική!
